بيست و دو. کتاب ابو ايوب ابراهيم بن عثمان (يا عيسى) خزّاز کوفى (زنده در ميانه قرن دوم)
اين کتاب، در فلاح السائل و سعد السعود آمده است. برخى (از جمله آقا بزرگ تهراني) اين تأليف را اصل دانسته‌اند. مورد سعد السعود، تفسير آيه ۳۲ فاطر است و مورد فلاح السائل، مشتمل بر قرائتي از آيه ۲۳۸ سوره بقره است که ضمن آن کلمه «وصلوة العصر»، بعد از «والصلوة الوسطى» افزوده شده است. ۱
بيست و سه. کتاب سليمان بن صالح جصاص کوفى (زنده در ميانه قرن دوم)
اين کتاب، در فرج المهموم آمده است. آـآکابن طاووس از نسخه‌اى که براى هارون بن موسى تَلّعُکبرى خوانده شده بود، استفاده کرده است. مورد نقل شده، مشتمل بر تفسير آيه ۷۵ سوره انعام است. ۲
بيست و چهار. کتاب عمر بن اُذَينه کوفى (زنده در ميانه قرن دوم)
اين کتاب، در فلاح السائل نقل شده است. برخى بر اين باورند که عمر، نام پدرش بوده و نام خودش محمّد (يا احمد) بوده است. گفته شده است که او از دست مهدى عبّاسى، به يمن گريخت و در آن جا درگذشت. در مورد نقل شده، «الصلاة الوسطى» به نماز ظهر تفسير شده است. ۳ در طريقي که ابو غالب زراري اين کتاب را دريافت کرده، ابن ابي عمير، آن را از مؤلّف نقل کرده است. ۴
بيست و پنج. کتاب «المسائل» حسن بن علي بن يقطين ۵
ابن طاووس در غياث سلطان الورى، از کتابي با نام المسائل، از على بن يقطينْ روايت کرده است. اين تأليف، مشتمل بر سؤالات على بن يقطين از امام کاظم عليه السلام بوده است. ۶ به نظر مي‌رسد در نسخه ابن طاووس، کلمه حسن، از ابتداي نام راوي افتاده باشد.
