سه. کتاب‌هاي در موضوع امامت و ولايت
اين اصل، به دليل اهميت و پاسخ به سؤالات مخالفان، داراي نوشته‌هاي زيادي است. علي بن اسماعيل تمّار، علي بن حسن طاطري، محمّد بن عيسي بن عبيد و هشام بن حکم، کتبي با عنوان الإمامة داشته‌اند. ابي ابي عمير، کتابي با عنوان الاحتجاج في الإمامة داشت. هشام بن حکم ـ که متخصّص اين مبحث بود ـ کتاب‌هاي ديگري در امامت نوشته که عبارت‌اند از: اختلاف الناس في الإمامة، التدبير في الإمامة ( که علي بن منصور، شاگرد هشام، آن را گرد آورده بود)، في إمامة المفضول، المجالس في الإمامة، الوصية و الردّ علي منکريها.
علي بن حسن طاطري و ابن عقده نيز در مورد ولايت، نوشته‌هايي داشته‌اند. همچنين ابراهيم ثقفي، احمد بن حسين بن عمر بن يزيد صيقل، ۱ عبد الله بن مُسْکان، علي بن رئاب، محمّد بن حسين زَيات و حکم بن هشام بن حکم، درباره امامت کتاب نوشته‌اند. علي بن حسن بن فضّال نيز کتابي به نام الأصفياء داشته است. در مجموع، کتب مربوط به امامت و ولايت در کوفه، به نوزده مورد مي‌رسد.
چهار. کتاب‌هاي درباره معاد
در باره موضوع معاد، کتابي با اين لفظ ديده نمي‌شود؛ بلکه کتاب‌هايي که مورد بهشت و جهنّم است، يا مواردي که با معاد ارتباط دارند، مجموعاً به هفت مورد مي‌رسد. راوياني چون: علي بن ابي صالح، علي بن حسن بن علي بن فضّال، حنّان بن سرير صيرفي، محمّد بن عبّاس بن عيسي و سعيد بن جناح، کتبي با عنوان الجنة و النّار داشته‌اند. ابراهيم ثقاني، کتاب الحوض و الشّفاعة را نگاشته است. هشام بن حکم نيز کتابي با عنوان ثمانية أبواب داشته است. اين اثر مي‌تواند همان متن طولاني در أمالي صدوق باشد که مشتمل بر وصف بهشت و ابواب آن است؛ گر چه در متن برجاي مانده، تنها وصف شش در از هشت در آن آمده است. ۲
