عموم مردم و هدایت و اندرزى است براى پرهیزگاران!»۱ اوست.۲ برای خدا صورت انسانی می‌پنداشتند. علی بن ابی طالب علیه السلام را متحد با جز الهی می‌دانستند و قائل به الوهیت ایشان شدند. ادعا داشت که ستاره زهره را به وسیله اسم اعظم - به امامت خویش - خوانده و آن ستاره نیز جواب مثبت داد و به وسیله اسم اعظم لشکرها را شکست می‌دهد.۳
تمام مبانی مکتب او در یک کلام تشبیه و تناسخ است و او با این عقیده در واقع به جنگ مکتب اهل بیت[علیهم السلام] برخاسته است. در مکتب شیعه تناسخ و تشبیه برابر با کفر و شرک است.۴
علاوه بر این، امامان شیعه به طور مشخص نیز با این فرقهها به مبارزه برخاسته و آن‌ها را مورد لعن خود قرار دادند۵ و با نامه‌هایی افشاگرانه به سران اصحاب و شیعه، ایشان را به بیزاری و دوری گزیدن از آن‌ها امر نمود.۶
همان‌طور که مشاهده کردید، این فرقهها به خاطر عقاید کافرانه و شرک‌آلود خود نه تنها شیعه نیستند بلکه در دایره اسلام هم جای نمی‌گیرند.
متأسفانه این روش، رویکرد اکثر مستشرقان است. آن‌ها با پر رنگ نمودن اختلافات و جریان‌های انحرافی در دنیای اسلام و شیعه، سعی دارند نتایج مورد نظر خود را القا کنند. مثلاً در مورد بحث ما یعنی غلات چون آن‌ها بعضی از عقاید خود را از ادیان و فرهنگ‌های دیگر مثل مسیحیت، یهودیت، آرامیان، ایرانیان، مانویان و.... گرفته‌اند، لذا مستشرقان با پررنگ‌کردن نقش غلات در شیعه، سعی دارند اصالت
1.. بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۲۲۷.
2.. سورۀ آل‌عمران، آیه ۱۳۸.
3.. همان.
4.. عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۸، ص۳۴۱؛ علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۳، ص۲۴۹.
5.. علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج۲۵، ص۲۸۲و ۲۹۵؛ کشی، رجال کشی، ص۲۲۸.
6.. تميمی مغربی، دعائم الاسلام، ج۱، ص۴۹.
