۲۹. Hodgson, M. G. S., "How Did the Early Shī‘a Become Sectarian?" Journal of the American Oriental Society ۷۵, ۱۹۵۵.

۳۰. Howard, K. A., Kitāb al-Irshād. The Book of Guidance, London, The Muhammadi Trust, ۱۹۸۱.

۳۱. Ibn al-Nadīm, Fihrist, ed. G. Flügel, Beirut, Khayyāt Reprints, ۱۹۶۴.

۳۲. Jafri, S. H. M., Origins and Development of Shī‘a Islam, London & New York, Longman, ۱۹۷۹.

۳۳. Kennedy, H., The Early Abbasid Caliphate, London, Croom Helm, ۱۹۸۱.

۳۴. Kippenberg, H. G., "Die Geschichte der mittelpersischen apokalyptischen Traditionen," Studia Iranica, ۱۹۷۸.

۳۵. Kohlberg, E., "From Imāmiyya to Ithnā ‘ahariyya," Bulletin of the School of Oriental and African Studies, ۱۹۷۶.

۳۶. Kohlberg, E., "Imam and Community in the Pre-Ghayba Period," in Authority and Political Culture in Shī‘ism, ed. S. A. Arjomand, Albany, N.Y., State University of New York Press, ۱۹۸۸.

۳۷. Madelung, W., "A Treatise of the Sharīf al-Murtaḍā on the Legality of Working for Government (mas‘ala fī ’l-‘amal ma‘a ’l-ṣulṭān)," Bulletin of the School of Oriental and African Studies ۴۳, I, ۱۹۸۰.

۳۸. Madelung, W., "Imamīsm and Mu‘tazilīte Theology," in Le Shī‘isme imāmite, ed. T. Fahd, Paris, Presses Universitaires de France, ۱۹۷۹.

۳۹. Madelung, W., "New Documents concerning al-Ma’mūn, al-Faḍl b. Sahl and ‘Ali al-Riḍā," in Studia Arabica & Islamica. Festschrift f für Iḥsān ‘Abbās, ed. W. al-Qaḍī, Beirut, ۱۹۸۱.

۴۰. Madelung, W., Religious Trends in Early Islamic Iran, Bibliotheca Persica, ۱۹۸۸.

۴۱. Modarressi, H., Crisis and Consolidation in the Formative Period of Shī‘īte Islam, Princeton, Darwin Press, ۱۹۹۳.

۴۲. Sachedina, A. A., Islamic Messianism: The Idea of the Mahdī in Twelver Shī‘ism, Albany, N.Y., State University of New York Press, ۱۹۸۱.

۴۳. Sadighi, Gh.-H., Les Mouvements religieux iraniens au Ile et au Ille siècle de l’hégire, Paris, ۱۹۳۸.

علمیه اسلامیه، بی‌تا.

۱۵. کشّی، محمد بن عمر، رجال، تلخیص: محمد بن حسن طوسی با عنوان اختیار معرفة الرجال، تحقیق: ح. مصطفوی، مشهد: دانشگاه مشهد، ۱۹۷۰م.

۱۶. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم: جامعه مدرسین، ۱۹۸۶۱۹۸۷م.

۱۷. نظام الملک (ابو علی حسن طوسی)، سیر الملوک، تحقیق: اچ. دارک (H. Darke)، تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۹۷۶م.

۱۸. Al-Nawbakhtī, Hasan ibn Mūsā, Kitāb Firaq al-Shī‘a, ed. H. Ritter, Istanbul, ۱۹۳۱.

۱۹. Al-Ya‘qūbī, Aḥmad ibn Wāḍiḥ, Ta‘rīkh [Historiae], ۲ vols., ed. M. Th. Houtsma , Leiden, ۱۸۸۳.

۲۰. Amir-Moezzi, M. A., Le guide divin dans le Shī‘isme original, Paris, Verdier, ۱۹۹۲.

۲۱. A. Arjomand, S., "Imam Absconditus and the Beginnings of a Theology of Occultation: Imami Shī‘ism around ۹۰۰ CE/۲۸۰-۲۹۰ AH," Journal of the American Oriental Society ۱۱۷, ۱, ۱۹۹۷.

۲۲. _______ , "The Consolation of Theology: The Shī‘īte Doctrine of Occultation and the Transition from Chiliasm to Law," Journal of Religion ۷۶, ۴, ۱۹۹۶.

۲۳. _______ , The Shadow of God and the Hidden Imam, Chicago, University of Chicago Press, ۱۹۸۴.

۲۴. Bulliet, R. W., "Conversion to Islam and the Emergence of a Muslim Society in Iran," in Conversion to Islam, ed. N. Levtzion, New York and London, Holmes and Meier, ۱۹۷۹.

۲۵. Crone, P., "On the Meaning of the ‘Abbasid Call to al-Ridd," in The Islamic World. Essays in Honor of Bernard Lewis, ed. C. E. Bosworth, C. Issawi, R. Savory, and A. L. Udovitch, Princeton, N. J., Darwin Press, ۱۹۸۹.

۲۶. Daftari, F., The Isma‘īlīs. Their History and Doctrine, Cambridge, Cambridge University Press, ۱۹۹۰.

۲۷. Encyclopedia of Islam, ۲nd ed., Leiden, ۱۹۷۸.

۲۸. Halm, H., Die Schia, Darmstadt, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, ۱۹۸۸.