می‌کرد علما و فقهای شیعه را در مقابل درویشان جوریه قرار دهد. برای این منظور هم بود که محمد بن مکی معروف به «شهید اول» را که در دمشق اقامت داشت به خراسان دعوت کرد. گرچه شهید نتوانست این دعوت را بپذیرد ولی کتاب خود، معروف به اللمعة الدمشقیه را که در فقه امامیه نوشته بود، برای خواجه‌علی مؤید فرستاد تا دستورالعمل خواجه‌علی در کشورداری شود.۱ البته شاخه‌ای از سربداران تحت تأثیر تصوف قرار گرفته و اصطلاحاً صوفی‌زده شدند، در حالی‌که شاخه دیگر آن‌ها کاملاً متشرع بوده که دعوت از شهید به خراسان نیز از همین گروه صورت می‌پذیرد.۲
کتاب‌نامه
۱. ابن الوردی، زین الدین عمر بن مظفر، تاریخ ابن الوردی، مصر: جمعیة المعارف، ۱۳۱۶ق، الطبعة الاولی.
۲. ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبدالمحمد آیتى، تهران: مؤسسه مطالعات وتحقیقات فرهنگى، ۱۳۶۳ش، چاپ اول.
۳. ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، معالم العلماء، نجف: مطبعة الحیدریة، ۱۳۸۰ق، الطبعة الاولی.
۴. ابن طباطبا المعروف بابن الطقطقا، محمد بن علی، الفخری فی الآداب السلطانیة و الدول الاسلامیه، تحقیق: عبدالقادر محمد مایو، حلب: دارالقلم العربی،
