کرده است.۱ حمران با وجود تمام تلاشهایش در مباحث کلامی، مانند زراره، اندیشهسازی خارج از نصوص دینی که ویژگی خاص متکلمان بود را نداشت؛ هرچند برای فهم نظاممند روایات ائمه علیهم السلام تلاش كرده است. وی گفتوگوهای علمی فراوانی با زراره داشته که در برخی موارد، موافق اندیشههای زراره بوده و در برخی دیگر، سعی در تصحیح اندیشههای زراره داشته است؛ مثلاً در مسئله صفات الهی با زراره همنظر بود، اما در مسئله ایمان، سعی در اصلاح اندیشه زراره داشت.۲
خاندان اعین عالمان فراوان دیگری داشته که به مباحث کلامی مشغول بودهاند؛ برای نمونه میتوان از بکیر بناعین، حمزه بنحمران، محمد بنحمران، حسن بنجهم بنبکیر و محمد بنعبداللّه بنزراره نام برد.
خاندان اعین و گرایش غالیان و متهمان به غلو
در دوران حیات آلاعین، در کنار اکثر امامیه شاهد جریانی هستیم که فراتر از عموم شیعیان، به امامان علیهم السلام مینگرد. این نگاه، فارغ از اینکه تا چه اندازه میتواند درست باشد، باعث واکنش بیشتر امامیان شد. پیشتر در مورد گرایشهای مختلف محدث متکلمان گفته شد که «متهمان به غلو» با اینکه مورد انتقاد امامیان بودند، همچنان به حیات اجتماعی و علمی بین شیعیان ادامه میدادند؛ اما غالیان از بین امامیان رانده شده بودند. با توجه به این مطالب، چگونگی مواجهه آلاعین با این دو گروه را مطرح میكنیم.
گزارشهای گوناگون تاریخی از تلاش خاندان اعین برای شناخت مصادیق غلو و مبارزه با غلو و غالیان خبر میدهد. زراره انبوهی از روایاتی را که به زعمش