امام باقر علیه السلام این دو اندیشه زراره، كه معتقد بود انسانها یا مؤمناند یا کافر و گروه سومی وجود ندارد و باور داشت كه حتماً مؤمنان به بهشت و کافران به جهنم میروند، را نقد كرد. امام علیه السلام تقسیم انسانها به مؤمن و کافر را نادرست دانست و بر وجود گروههای مختلفی بین این دو، همچون المؤلفة قلوبهم، المستضعفین من الرجال و النساء و اصحاب اعراف که خداوند امرشان را به روز قیامت واگذاشته است، تأكید کرد. زراره این اندیشه را به نوعی نزدیک به ارجاء میدید؛ اما امام علیه السلام نگاه او را چنین تصحیح کرد که ارجاء درباره گروههای یادشده، صحیح و در مورد مؤمنان و کافران نادرست است.۱
امام باقر علیه السلام درباره دیگر اندیشه زراره که میپنداشت همه کافران به جهنم میروند، یادآور شد که کفر کافران مقتضی ورود به جهنم است؛ اما تصمیمگیرنده نهایی خداوند است و امکان دارد که آنان را ببخشاید. بر اساس روايت، زراره بهخوبی متوجه مفهوم سخنان امام علیه السلام نشد و امام علیه السلام به او نوید داد که دیدگاهش در این باره در آینده اصلاح خواهد شد.۲
شواهد حاکی است که طبق گفته امام باقر علیه السلام، اندیشه زراره با بهرهگیری از تعالیم امام باقر علیه السلام در همان زمان جوانی اصلاح شده است. زراره روایات زیادی در مورد مسئله مستضعفین،۳ مرجون لامر اللّه،۴ اصحاب اعراف۵ و مؤلفة القلوب۶ از امام باقر علیه السلام نقل كرده است. زراره توجه زیادی به مسئله ایمان داشت و سؤالات فراوانی برای شناخت لوازم و فروعات مسئله ایمان پرسید. زراره روایاتی از امام
1.. کلینی، الکافی، ج۲، ص۴۰۲۔ ۴۰۳.
2.. همان، ص۴۰۲۔ ۴۰۳.
3.. برای نمونه نک: همان، ص ۴۰۴.
4.. برای نمونه نک: همان، ص۴۰۷.
5.. برای نمونه نک: همان، ص۴۰۸.
6.. برای نمونه نک: همان، ص۴۱۱.