دانشگاه لندن است.^۱ یکی از معروف‌ترین کتاب هایی که لمبتون نوشته، دولت و حکومت در اسلام^۲ نام دارد. او در این کتاب در بارهٔ شیعیان می‌نویسد:

شیعه در ابتدا یک جنبش سیاسی _ مذهبی بود که معتقد بود رهبری جامعهٔ اسلامی بر عهدهٔ علی [علیه السلام] و فرزندان ایشان است؛ امّا بعدها بر اثر وقایعی که اتّفاق افتاد، این مذهب تبدیل به نوعی پوشش برای تمامی جنبش‌های اسلامی شد.^۳

وی معتقد است:

تفکّر شیعه تا زمان امام صادق[علیه السلام] وجود نداشته و پس از آن با تلاش‌های هشام بن حکم به ثمر نشسته است. این دکترین بیشتر جنبهٔ دینی داشته تا جنبهٔ سیاسی.^۴

او در ادامه با تحلیلی از عنصر عصمت در اندیشهٔ شیعی، می‌گوید:

شیعیان معتقدند که امام به عنوان جانشین پیامبر باید معصوم بوده و از خطا، هم در عمل و هم در گفتار، مبرّا باشد. این اندیشه، بر خلاف اندیشهٔ دیگری است که پیش از آن، مقبول شیعیان بود؛ مانند هشام بن حکم که معتقد بود نیازی به عصمت پیامبر نیست... بی‌گناهی و عصمت پیامبران و امامان، نقش مهمّی در امامت نزد شیعیان دارد؛

برخی از محقّقان غربی نیز تلاش کرده‌اند تا در تحقیقات جدید خود، با استفاده از روش‌های نو و انجام مطالعات تاریخی در آثار علمی سه قرن نخست و تحلیل آنها، به شناسایی تشیّع بپردازند. مطالعهٔ آثار مستشرقان در زمینهٔ شیعه‌شناسی نشان می‌دهد که تبیین خاستگاه تشیّع، پایهٔ پژوهش‌ ها و تحلیل‌های برخی از آنها است. بعضی از مستشرقان در تبیین موضوع فوق، به این نتیجه رسیده‌اند که افکار و عقاید شیعیان، پایه و اساسی در کتاب و سنّت ندارد و زاییدهٔ جریان‌ها و حوادث گوناگون تاریخی است. با این حال، در ده‌های اخیر میان ایشان آثاری بسیار متفاوت از این دیدگاه نیز مشاهده می‌شود.^۱ اینک، برای نمونه به آرای خانم آن کترین سواینفورد لمبتون، همیلتون الکساندر روسکین گیپ و نیز اتان کلبرگ _ که در حال حاضر یکی از مهم‌ترین نظریه‌پردازان این حوزه به شمار می‌آید _، اشاره می‌شود:

آن کاترین سواینفورد لمبتون

خانم کاترین لمبتون^۲ مستشرق معروف انگلیسی و استاد زبان فارسی در