است.۱ بنابر این، هرچند کاربرد نخستینِ واژهٔ «امامیه»، به لحاظ زمانی چندان روشن نیست، پرکاربردیِ آن در حدود دوره غیبت صغرا معلوم است. پس می‌توان گفت که اطلاق امامیه از این زمان به بعد رواج یافته و به صورت اسمی عَلَم برای شیعیان در آمده است.
1.رجال النجاشی، ص ۶۳، ۱۱۰ و ۲۷۱. همچنین کاربردهای«الامامیة» یا «اهل الامامیة» نیز در کتب تاریخیِ پس از دورۀ غیبت صغرا یافت می‌شود. ر.ک: مروج الذهب، ج ۳، ص ۲۲۳ و ج ۴، ص ۲۲ و ۲۳؛ التنبیه و الاشراف، ص ۲۵۸.
