به کارگیری واژگانی که دارای معانی متعدّد و محتمل است و یا با بیان مصداقی برای آن، سعی می‌کردند اذهان مردم را به معنای اصلی آن سوق بدهند.۱ عبارت‌های فراوان نبوی مانند «إنّه مع الحقّ و الحقّ معه»۲، «رحم الله علیاً. اللهم أدر الحقَّ معه حیث دار»۳ در کنار برخی استنادات و مضامین رسیده از امامان، نشان از بیان تدریجی این محتوای عمیق دارد. برای نمونه، امام حسن علیه السلام خود را چنین معرّفی می‌کند:
إنّا أهلُ بیتٍ أكرمَنا اللّه بالاسلام و اختارنا و اصطفانا و أذهب عنّا الرجس وطهّرنا تطهیراً.۴
ما خاندانى هستيم كه خداوند به وسيلهٔ اسلام، ما را گرامى داشت. او ما را بر گزيد و اختيار فرمود و پليدىها را از ما دفع كرد و ما را پاك و پاكيزه قرار داد.
و یا امام سجّاد علیه السلام در دعاهای خود، از جایگاه اهل بیت علیهم السلام یاد می‌کند و عرضه می‌دارد:
رَبِّ صَلِّ عَلَى أطَائبِ أهْلِ بَیتِهِ الَّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأمْرِكَ،... و طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِكَ و جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَةَ إِلَیكَ و المَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ.۵
پروردگارا! بر پاكان خاندان محمّد درود فرست؛ همان كسانى كه آنان را براى امر خود برگزيدى،.... و آنان را از پليدى و ناپاكى، به ارادهٔ خود پاكيزه ساختى، و وسيلهٔ رسيدن به خودت و درآمدن به بهشتت گردانيدی.
