ارید ان اسألکم عن شیء فان صدقت فصدقونی و ان کذبت فکذبونی و إلی أن قال، قال: «أنشدكم اللهَ أتعلمون أنّ رسول الله صلّی الله علیه وآله نصبه یوم غدیر خم فنادى له بالولایة و قال لیبلغ الشاهد الغائبَ». قالوا: اللهم نعم.۱
پس حسین[علیه السلام] در میان ایشان به خطبهخوانی ایستاده و پس از حمد و ثنای الهی اظهار داشت: «اقدامات ناپسند اين طاغی (معاويه) را كه تا كنون دربارهٔ ما و شيعيان ما به جا آورده است، البته همه ديدهايد و يا شنيدهايد. من میخواهم كه در بارهٔ پارهای چيزها از شما پرسشی كنم؛ چنانچه راست گفتم، مرا تصديق نماييد و گر نه، تكذيبم كنيد». تا آنکه فرمود: «شما را به خدا قسم مىدهم، آيا مىدانيد كه پيامبر صلّی الله علیه وآله در روز غدير خم او را منصوب كرد و ولايت را براى او اعلام نمود و فرمود: بايد حاضر به غايب خبر دهد؟». گفتند: آرى به خدا قسم.
امامت و علم
جدا از آنچه در باره آیه امامت گفته شد، روایات مشهوری وجود دارند که در آنها اجمالاً به وصف علم برای امام اشاره شده است. روایت نبویِ «أنا مدینة العلم»، سخن امام علی علیه السلام درباره دانش قرآنی خود،۲ خطبهٔ امام حسن علیه السلام در شهادت امام علی علیه السلام۳ و موارد دیگر، با بیان اجمالی، بر علم فراوان امام دلالت دارند.
1.. کتاب سلیم بن قیس، ص ۷۸۹. در نقل دیگری این جریان مربوط به دو سال پیش از مرگ معاویه است؛ الإحتجاج، ج ۲، ص ۲۹۶.
2.. «أخرج الحفّاظ عن أمیر المؤمنین علیه السلام أنّه قال: و اللَّه ما نزلت آیةٌ إلّا و قد علمتُ فیم نزلت و على من نزلت. إنَّ ربّي وهبَ لي قلباً عقولاً و لساناً ناطقاً؛ به خدا سوگند، آيهای نازل نشده مگر آنكه مىدانم در بارهٔ چه و كجا نازل شده است. همانا پروردگار من، قلبى پر از فهم و زبانی گویا به من عطا نموده است». الغدیر، ج۲، ص۸۰.
3.. « لقد فارقكم رجلٌ بالأمس لم یسبقه الأوّلون بعلم و لا یدركه الآخرون؛ مردی از شما جدا شد که کسی از گذشتگان بر او سبقت نگرفت و احدی از آیندگان او را درک نخواهد کرد». البدایة و النهایة، ج ۷، ص ۳۳۲.