۶ . جزئى از نماز است .
هر چند حكمت و حقيقت اين ويژگى ها ، براى ما به طور كامل معلوم نيست ؛ ليكن بى ترديد ، اين ويژگى ها نشان دهنده عظمت اين ذكر و نقش مؤثّر و تعيين كننده آن در خودسازى و سازندگى است . همچنين آداب گفتن ^۱ و نوشتن و تأكيد در برخوردِ توأم با احترام با نوشته اين ذكر ، دليل ديگرى بر اهمّيت آن است .

۷ . فضيلت تعليم «بسم اللّه »

عظمت اين ذكر و نقش آن در خودسازى و سازندگى ، ايجاب مى كند كه تعليم آن ، از فضيلت فوق العاده اى برخوردار باشد . از اين رو ، شگفت آور نيست كه پيامبر خدا مى فرمايد :
إنَّ المُعَلِّمَ إذا قالَ لِلصَّبِيِّ : قُل : «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ» ، فَقالَ الصَّبِىُّ : «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ» ، كَتَبَ اللّهُ بَراءَةً لِلصَّبِىِّ ، و بَراءَةً لِلمُعَلِّمِ ، و بَراءَةً لِأَبَوَيهِ مِنَ النّارِ . ^۲
معلّم ، هر گاه به كودك بگويد : بگو : «بسم اللّه الرحمن الرحيم» و كودك بگويد : «بسم اللّه الرحمن الرحيم» ، خداوند ، يك بَرات آزادى از دوزخ براى كودك ، يكى براى معلّم و يكى براى پدر و مادر او مى نويسد .

۸ . بركات ذكر «بسم اللّه »

ذكر «بسم اللّه » در آغاز هر كار ، همان طور كه نشانه عبوديت ذاكر است ، صبغه

اگر مى خواستم ، هفتاد شتر را از تفسير باى «بسم اللّه الرحمن الرحيم» بار مى كردم .
امّا در برخى روايات ، به جاى «من باء بسم اللّه الرحمن الرحيم» ، عبارت «فى تفسير فاتحة الكتاب» ^۱ آمده است كه در اين صورت ، ارتباطى با اين بحث ندارد ؛ ليكن هر دو روايت ، فاقد سند معتبرند و از اين دو روايتْ ضعيف تر ، حديثى است كه به امام على عليه السلام نسبت داده شده كه فرمود :
أنَا النُّقطَةُ الَّتى تَحتَ الباءِ المَبسوطَةِ . ^۲
من ، همان نقطه زير باىِ كشيده هستم .

۶ . عظمتِ ذكر «بسم اللّه »

در احاديث اسلامى ، شش ويژگى برجسته براى «بسم اللّه الرحمن الرحيم» آمده است . اين ويژگى ها عبارت اند از :
۱ . نزديك ترينِ نام خدا به اسم اعظم است ؛
۲ . همه كتاب هاى آسمانى ، با اين نام آغاز شده اند ؛
۳ . نخستين سخنى است كه بر پيامبر خدا نازل شد ؛
۴ . ارجمندترين آيه قرآن است ؛
۵ . تاج سوره هاى قرآن است ؛ ^۳