فصل هفتم: آداب ياد خدا
۷ / ۱
پاك بودن
قرآن
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چون به [ عزم ] نماز برمى خيزيد، صورتتان را و دست هايتان را تا آرنج بشوييد و سرهاى خودتان را و پاهايتان را تا برآمدگى پيشين ، مسح كنيد و اگر جُنُب بوديد ، خود را پاك كنيد (غسل نماييد) و اگر بيمار يا در سفر بوديد، يا يكى از شما از قضاى حاجت آمد، يا با زنانْ نزديكى كرده ايد و آبى نيافتيد ، پس با خاكى پاك ، تيمّم كنيد و از آن ، به صورت و دست هايتان بكشيد. خدا نمى خواهد بر شما تنگ بگيرد ؛ ليكن مى خواهد شما را پاك، و نعمتش را بر شما تمام گرداند ، باشد كه سپاس [ او ] بگزاريد» .
«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! در حال مستى ، به نماز ، نزديك نشويد ، تا زمانى كه بدانيد چه مى گوييد ، و [ نيز ] در حال جنابت ـ مگر اين كه راهگذر باشيد ـ تا اين كه غسل كنيد . و اگر بيماريد ، يا در سفريد ، يا يكى از شما از قضاى حاجت آمد ، يا با زنانْ آميزش كرده ايد و آب نيافته ايد، پس بر خاكى پاك ، تيمّم كنيد و صورت و دست هايتان را مسح نماييد، كه خدا بخشنده و آمرزنده است» .
