1.در زمان هاى گذشته ، مردمى بت پرست زندگى مى كردند كه در ميان آنها عده اى يكتاپرست بودند ؛ امّا ايمانشان را پوشيده مى داشتند . چون ايمانشان بر ديگران معلوم گشت ، آن قوم گودال هايى كندند و آنها را از آتش آكندند و آن مؤمنان را درون آتش افكندند ؛ ليك آن يكتاپرستان بر آيين خويش پايدارى كردند و از دينشان بر نگشتند . اُخدود ، به معناى گودال هاى مستطيل شكل است (تاج العروس : ج ۴ ص ۴۳۳) .

1.كانوا قوما يعبدون صنما ، وكان معهم قوم يعبدون اللّه عزّ وجلّ ويوحّدونه ويكتمون إيمانهم ، فعلموا بهم فخدُّوا لهم اُخدُودا ، وملؤوه نارا وقذفوا بهم في تلك النّار ، فتَقحّموها ولم يرتدّوا عن دينهم ، ثبوتا على الإسلام ، والاُخدود : الحفرة المستطيلة في الأرض (تاج العروس : ج ۴ ص ۴۳۳ «خدد») .

2.مجمع البيان : ج ۱۰ ص ۷۰۶ ، بحار الأنوار : ج ۱۴ ص ۴۴۳ ؛ المصنّف لابن أبي شيبة : ج ۸ ص ۱۲۹ ح ۳۲ .

3.الجَهد : المَشَقَّة . وجَهد البلاء : الحالة الشاقّة (النهاية : ج ۱ ص ۳۲۰ «جهد») .

4.صحيح البخاري : ج ۶ ص ۲۴۴۰ ح ۶۲۴۲ و ج ۵ ص ۲۳۳۶ ح ۵۹۸۷ ، صحيح مسلم : ج ۴ ص ۲۰۸۰ ح ۵۳ ، سنن النسائي : ج ۸ ص ۲۷۰ ، الأدب المفرد : ص ۲۰۱ ح ۶۶۹ كلّها عن أبي هريرة نحوه ، كنز العمّال : ج ۶ ص ۴۹۳ ح ۱۶۶۸۵ ؛ الإقبال : ج ۲ ص ۵۴ عن الإمام الصادق عليه السلام عنه صلى الله عليه و آله ، مصباح المتهجّد : ص ۱۵۴ ح ۲۴۲ من دون إسنادٍ إلى أحدٍ من أهل البيت عليهم السلام ، بحار الأنوار : ج ۸۷ ص ۲۷۳ ح ۶۹ .

5.الثُكل : الموت ، والهلاك ، وفقدان الحبيب أو الولد (القاموس المحيط : ج ۳ ص ۳۴۳ «ثكل») .

6.الحَرَبُ ـ بالتحريك ـ : نهبُ مال الإنسان ، وتركه لا شيء له (النهاية : ج ۱ ص ۳۵۸ «حرب») .

7.الكافي : ج ۵ ص ۷۲ ح ۱۲ عن الإمام الصادق عليه السلام .