۲۷۱ شناخت خدا
۱۲۴۹ ـ ارزش خداشناسى
۴۰۷۲.امام على عليه السلام :هر كه خدا را شناخت، معرفتش كامل گشت.
۴۰۷۳.امام على عليه السلام :شناخت خداوند سبحان، بالاترين شناختهاست.
۴۰۷۴.امام على عليه السلام :دوست ندارم كه در كودكى مى مردم و به بهشت مى رفتم و بزرگ نمى شدم تا پروردگارم، عز و جل، را بشناسم.
۴۰۷۵.امام على عليه السلام :ثمره دانش، شناخت خداست.
۴۰۷۶.امام على عليه السلام :هر كه علم (معرفت) به خدا در دلش جاى گيرد، بى نيازى از خلق خدا در آن مأوى گزيند.
۴۰۷۷.امام صادق عليه السلام :اگر مردم مى دانستند كه شناخت خداوند عز و جل چه ارزشى دارد، به زرق و برق زندگى دنيا و نعمتهاى آن كه خداوند دشمنان را از آنها بهره مند ساخته است چشم نمى دوختند و دنياى آنان در نظرشان كمتر از خاك زير پايشان بود و از معرفت خدا متنعم مى شدند و چونان كسى از آن لذّت مى بردند كه همواره در باغهاى بهشت با اولياء و دوستان خدا باشد. شناخت خدا، مونس هر تنهايى است و يار هر بى كسى و روشنايى هر تاريكى و نيروى هر ناتوانى و شفاى هر بيمارى.
۱۲۵۰ ـ آثار خداشناسى
۴۰۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه خدا را شناخت و به عظمتش پى برد، دهان خويش را از گفتار [بيهوده] و معده اش را از خوراك [زيادى و حرام ]نگه داشت و با روزه و شب زنده دارى جان خود را پاك كرد.
۴۰۷۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر خدا را چنان كه بايد مى شناختيد، بر روى درياها راه مى رفتيد و با دعايتان كوهها از جا كنده مى شدند.
۴۰۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه خدا شناس تر باشد، خوفش از خدا بيشتر است.
۴۰۸۱.امام على عليه السلام :اندكى شناخت، موجب دل بركندن از دنيا مى شود.
۴۰۸۲.امام على عليه السلام :كسى كه عظمت خداى را شناخت، نسزد كه خويشتن را بزرگ بشمارد؛ زيرا بلند مرتبگىِ كسانى كه عظمت خدا را مى دانند به اين است كه در برابر او فروتن باشند.
۴۰۸۳.امام على عليه السلام :غايت شناخت، بيم است.
۴۰۸۴.امام على عليه السلام :داناترين مردم به خدا، پرخواهش ترين آنها از اوست.
۴۰۸۵.امام باقر عليه السلام :سزاوارترين خلق خدا به گردن نهادن در برابر قضاى الهى كسى است كه خداوند عز و جلرا شناخت.
۴۰۸۶.امام صادق عليه السلام :هر كه خدا را بشناسد، از او بترسد و هر كه از خدا بترسد، دنيا را رها كند.
۴۰۸۷.امام صادق عليه السلام :داناترين مردم به خدا، خرسندترين آنها به قضا و حكم خداوند عز و جل است.
ر.ك : يقين، باب ۱۹۱۶؛ دانش و دانايى، باب ۱۳۵۶.
