1.از قاسم بن محمّد بن ابى بكر ـ كه يكى از فقهاى مدينه بود و همه مسلمانان او را به علم و فقاهت قبول داشتند ـ درباره موضوعى سؤال شد. گفت: جوابش را نمى دانم. سؤال كننده گفت : من پيش تو آمده ام و جز تو كسى را قبول ندارم! قاسم گفت : به ريش بلند و جمعيت زياد دور و بر من نگاه نكن . به خدا قسم كه جوابش را نمى دانم . يكى از شيوخ قريش كه كنار او نشسته بود گفت : عموجان ، ادامه بده! به خدا قسم تو را در هيچ محفلى بزرگوارتر از محفل امروز نديدم! قاسم گفت : به خدا قسم، اگر زبانم بريده شود، خوشتر دارم از اين كه چيزى بگويم كه بدان علم ندارم!

1.النحل : ۴۳.

2.تحف العقول : ۴۱.

3.كنزالعمّال:۲۹۲۶۰

4.كنزالعمّال:۲۹۲۶۲.

5.نهج البلاغة : الحكمة ۳۲۰.

6.المائدة : ۱۰۱.

7.كنز العمّال : ۹۱۶ .

8.كارم الأخلاق:۲/۳۶۴/۲۶۶۱.

9.المحاسن : ۱/۳۲۸/۶۶۴.

10.نهج البلاغة : الحكمة ۸۵ .

11.بحار الأنوار : ۲/۱۱۷/۱۵ .

12.عنِ القاسمِ بنِ محمّدِ بنِ أبي بكرٍ ـ أحَدِ فُقَهاءِ المَدينةِ المُتَّفَقِ على عِلمِهِ وفِقهِهِ بينَ المسلمينَ ـ أ نّه سُئلَ عَن شيءٍ فقالَ : لا اُحسِنُهُ ، فقال السائلُ : إنّي جِئتُ إلَيكَ لا أعرِفُ غَيرَكَ! فقالَ القاسمُ : لا تَنظُرْ إلى طُولِ لِحيَتي وكَثرَةِ الناسِ حَولي واللّه ِ ما اُحسِنُهُ ، فقالَ شَيخٌ مِن قُريشٍ جالسٌ إلى جَنبِهِ : يا ابنَ أخي الزَمْها ، فقال : فواللّه ِ ما رَأيْتُكَ في مجلسٍ أنْبَلَ منكَ اليومَ ! فقالَ القاسمُ : واللّه ِ لأن يُقطَعَ لِساني أحَبُّ إلَيَّ أن أتَكَلَّمَ بِما لا عِلمَ لي بِهِ !! بحار الأنوار : ۲/۱۲۳/۵۰ .

13.الكافي : ۱/۴۲/۵ .