جهان‏بینی قرآن مسئله نیست. لذا خداوند مأمنی برای پناه انسان‏ها در مواجهه با شرور اختیاری و طبیعی است.

شر در جهان‏بینی قرآن نه‏تنها یک مسئله نیست، بلکه به عنوان امتحان و فتنه عنوان می‏شود: (وَنݧَٮݫݓݧݨݨݧْلݦُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالݨْحݧݧݩݐݧَݡیݧݧݧݧݩْرِ فݫِٮݠݠݧݑݨْںݧݩݧݐݨَهݩݩݧݩݑݩ؛ و ما شما را برای امتحان دچار خیر و شر می‏کنیم).^۱ بشر در تعامل با این امتحان، عملکردهای گوناگونی دارد. برخی در مصاف شر ناامید می‏شوند: (إِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیؤُسٌ قَنُوطٌ؛ چون شری و آسیبی به او رسد مأیوس و نومید گردد).^۲ برخی دیگر به دعا پناه می‏برند: (إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَریضٍ؛ چون شر به او رسد مشغول دعای مصرّانه و گسترده می‏گردد).^۳ برخی نیز جزع و فزع می‏نمایند: (إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعاً؛ چون او را شر رسد سخت بی‏تابی‏می‏کند).^۴ این حکم برای تمام انسان‏ها نیست، بلکه برای غیرنمازگزاران است: (اِلَّا الْمُصَلّٖینَ).^۵ براین‏اساس نمازگزاران در مصاف شر جزع و فزع نمی‏کنند.

از شر در روز قیامت ظهور و بروز می‏کند.

سختی‏های اخروی بسی سخت‏تر و شدیدتر از مشقات دنیوی ظهور و برور دارند. قرآن در بیان کیفیت ادراک و احساس دشواری‏های دنیوی از واژه مس استفاده می‏کند: (وَلݠَىݧݘِنݨْ اَذݧَقݨْناٰهُ نݧَݡعݧݧݧݨْمآٰءَ بݨَعݧْدَ ضَرݦݩݩّݢݢآٰءَ مݨَݡسݩَّٮݩݑݨْهُ؛ و اگر پس از بیماری که به وی رسیده، شفا و عافیتی به او بچشانیم)؛^۱ (وَلݠَىݧݘِنݨْ اَذݧَقݨْناٰهُ رَحْمݧَةً مِںݦݩݩݐّاٰ مِنݨْ بَعݧݩْدِ ضَرݦݩݩّݢݢآٰءَ مݨَݡسݩَّٮݩݑݨْهُ؛ اگر رحمتی از خود به او بچشانیم مخصوصاً بعد از بلایی که به او رسیده باشد).^۲ اما وقتی برای نحوه درک دشواری‏های اخروی صحبت می‏کند، از مشتقات واژه ذق بهره می‏جوید: (یݦَوݨْمݩݩَ یُسݧْحَبُونَ ڡݨݐݭِی الںݦݩݩݐݨّاٰرِ عَلٰى وُحݫݓݩُوهݫِهݫِمݦݨݨْ ذُوقݧُوا مَسݩَّ سَقَرَ؛ آن روزی که در میان آتش به رو کشیده شوند، بچشید درد محسوس دوزخ را).^۳ حتی برخی معتقدند «الذوق» تناول کردن چیزی با دهان است تا طعم آن بهتر ادراک و احساس گردد.^۴

قرآن شرور را معضلی اعتقادی نمی‏داند تا برایش راهکار فکری ارائه دهد؛ اما آن را یک دشواری می‏داند و برای رهایی از آن خویش را مأمنی مطمئن برای پناه بشر معرفی می‏کند. قرآن در دو سوره ناس و فلق این پناهگاه امن را معرفی می‏کند: (قُلْ اَعݧݧݧُوذُ بِرَݦبِّ الںݩݩݦݐݨّاٰسِ... مِنݨْ شَرݦِّ الْوَسْواٰسِ الݠْخَںݩݩݐّاٰسِ؛ بگو پناه می‏برم به پروردگار مردم... از شر وسوسه‏گر نهانی).^۵ (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلْفَلَقِ * مِن شَرِّ مَا خَلَقَ؛ بگو پناه می‏برم به پروردگار صبحدم از شر هر چه که او خلق کرده و دارای شر است).^۶ در سوره ناس شر اختیاری را بیان می‏کند و در سوره فلق، به طور عام هر شری را. باید توجه کرد که این حل مسئله شر نیست؛ چون شر در