۳. جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی قرآن کریم (معرفت‌شناسی در قرآن)، تنظیم و ویرایش: حمید پارسانیا، قم: مرکز نشر اسرا، ۱۳۷۹ش، چاپ دوم.
۴. رازی، فخرالدين محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، بیروت: دار احياء التراث العربى، ۱۴۲۰ق، چاپ سوم.
۵. زمخشری، الكشاف عن حقائق غوامض التنزيل، بیروت: دار الكتاب العربی، ۱۴۰۷ق، چاپ سوم.
۶. صادقی، هادی و نصرتی، شعبان، «درآمدی بر معناشناسی جهل در قرآن با روش همزمانی»، قرآن و مطالعات زبان‌شناختی، شماره اول.
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، الميزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوى همدانى سيدمحمدباقر، قم: دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسين حوزه علميه قم، ۱۳۷۴ش، چاپ پنجم.
۸. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، تهران: انتشارات ناصر خسرو، ۱۳۷۲ ش، چاپ سوم.
۹. طوسی محمد بن حسن، التبيان في تفسير القرآن، با مقدمه شيخ آغابزرگ تهرانى و تحقيق احمد قصيرعاملى، بیروت: دار احياء التراث العربى.
۱۰. قائمی‌نیا، علیرضا، بیولوژی نص، تهران: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، ۱۳۸۹ ش.
۱۱. قدمی، مرضیه، «معناشناسی علم در قرآن»، پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور قم، ۱۳۸۸ ش.
۱۲. قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران: بنياد بعثت، ۱۳۷۷ ش، چاپ سوم.
۱۳. کرمانی، سعید، «معناشناسی عقل در قرآن»، پایان نامه مقطع کارشناسی ارشد، دانشگاه امام صادق علیه السلام (دانشکده الهیات و معارف اسلامی و ارشاد)، ۱۳۸۴ش.
