189
میدان‌های معنایی در کاربست قرآنی

تذکر، تفقه و سمع ارتباط معنایی دارد. در این ارتباط دیده می‌شود که موضوع تفکر با موضوع «تعقل» بسیار شبیه است و با «تفقه و تذکر» شباهت اجمالی دارد. از سوی دیگر، استعمال وجه فعلی در این موارد قرابت معنایی میان آنها را ثابت می‌کند به این معنا که هر کدام از این واژه‌ها، فعل یا حالت انسان‌اند. این قرینه را شاهدی برای همپوشانی حوزه معنایی فکر با جانشین‌های دیگر تلقی می‌کنیم. ولی این امر برای صاحبان «نهیه» و «لب» مطرح است، نه در خود لب و نهیه. این قرینه را اگر در کنار همنشینی لب با یتفکرون لحاظ کنیم این نتیجه به دست می‌آید که در تفکر قرآنی، انسان دارای مخزنی به نام لبّ است که از آن تفکر می‌تراود. نکته دیگر وجود ارتباط معنایی میان حوزه فکر و حوزه ایمان است. این ارتباط ممکن است یک طرفه یا دوسویه باشد.

این تأثیر و تأثر را می‌توان در یکی از اشکال زیر نشان داد.

شکل شماره ۴

بنا بر این شکل، رابطه یک سویه است و تفکر از ایمان تأثیر نمی‌پذیرد.

شکل شماره ۵


میدان‌های معنایی در کاربست قرآنی
188

اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ)۱، (کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ)۲، (یُفَصِّلُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ بِلِقاءِ رَبِّکُمْ تُوقِنُونَ)۳ بیان شده است که با (تَتَفَکَّرُونَ در کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ)۴ و «تَذَکَّرُونَ» در آیه (سُورَةٌ أَنْزَلْناها وَفَرَضْناها وَأَنْزَلْنا فیها آیاتٍ بَیِّناتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ)۵ و با «تعقلون» در (کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ)۶ و نیز آیه ۷۳ سورهٔ بقره؛ آیه ۶۱، سورهٔ نور؛ آیه ۱۷، سورهٔ حدید جانشین‌اند.

از دیگر موارد جانشینی می‌توان به جانشینی «تَتَّقُونَ» با «تَعْقِلُونَ» در دو آیه (قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّکُمْ عَلَیْکُمْ أَلاَّ تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَبِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَإِیَّاهُمْ وَلا تَقْرَبُوا الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَما بَطَنَ وَلا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتی‏ حَرَّمَ اللَّهُ إِلاَّ بِالْحَقِّ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ)۷ و (وَأَنَّ هذا صِراطی‏ مُسْتَقیماً فَاتَّبِعُوهُ وَلا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِهِ ذلِکُمْ وَصَّاکُمْ بِهِ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ)۸ اشاره کرد. جانشینی تتّقون با تتفکّرون به صراحت تعقلون نیست؛ زیرا هرچند سیاق آیات یکی است، ولی در جانشینی با تعقلون شباهت در الفاظ آیات، جانشینی را روشن‌تر می‌کند (أَ یَوَدُّ أَحَدُکُمْ أَنْ تَکُونَ لَهُ جَنَّةٌ مِنْ نَخیلٍ وَأَعْنابٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ لَهُ فیها مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ وَأَصابَهُ الْکِبَرُ وَ لَهُ ذُرِّیَّةٌ ضُعَفاءُ فَأَصابَها إِعْصارٌ فیهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ کَذلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ تَتَفَکَّرُونَ)۹، و همچنین آیه ۲۱۹، سورهٔ بقره.

از ارتباطات معنایی میان واژه‌های معرفتی که با نقش‌آفرینی «آیه» به هم مرتبط می‌شوند، به دست می‌آید که تفکر مثبت با تذکر، تعقل، تدبر، توسم، لبّ، نهیه،

1.. سورهٔ آل‌عمران، آیۀ ۱۰۳.

2.. سورهٔ مائده، آیۀ ۸۹.

3.. سورهٔ رعد، آیۀ ۲.

4.. سورهٔ بقره، آیۀ ۲۱۹ و ۲۶۶.

5.. سورهٔ نور، آیۀ ۱.

6.. سورهٔ بقره، آیۀ ۲۴۲.

7.. سورهٔ انعام، آیۀ ۱۵۱.

8.. سورهٔ انعام، آیۀ ۱۵۳.

9.. سورهٔ بقره، آیۀ ۲۶۶.

  • نام منبع :
    میدان‌های معنایی در کاربست قرآنی
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1396
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 6878
صفحه از 296
پرینت  ارسال به