حسب واژهای کلیدی گرد آمده در اطراف آن می‌توان فهمید - مطرح نمی‌کند، بلکه صرفاً به‌عنوان واژه کلیدی در نظر می‌گیرد که به واژه‌های دیگر پرتو می‌افکند؛ اما می‌توان واژه کتاب را به‌عنوان یک واژه کانونی پیشنهاد کرد؛ زیرا به‌عنوان یکی از مهم‌ترین واژه‌های کانونی برای کلمات قرآن تلقی می‌شود. این واژه نه‌تنها در تعریف ماهیت متن مقدس نقش مهمی بازی می‌کند، بلکه رسالت پیامبر، ارتباط اسلام با ادیان دیگر، رفتار متقابل خداوند با انسان و ارتباط میان خالق و مخلوق را نیز تبیین می‌کند. توصیف تکراریِ رسالت پیامبر صلی الله علیه و اله در چهار آیه قرآن آمده و تحت هر شرایطی باید آن را پایانی تلقی کرد. اجمالِ این آیات، تکرار آنها و شیوه ترکیب آنها با برخی کلمات و فرازهای مهم در میان واژه‌های قرآن از این که چیزی مانند چارچوب ایمانی در زمینه آن قرار دارد، حکایت می‌کند.
اولین عبارتِ موجود، بخش‌هایی از دعای حضرت ابراهیم علیه السلام است که در سیاق بیان مسلمانان نسبت به یهودیان ومسیحیان مبنی بر این که مسلمانان وارثان واقعی دین ابراهیم‌اند، آشکار می‌شود. با قرار دادن زبان اسلام در آیات زیر بر لب‌های ابراهیم و ذریه او سیاق کلام این ادعا که اسلام، دین واقعی و مقدم بر یهودیت و مسیحیت بوده است، تقویت می‌شود:
(رَبَّنا وَابْعَثْ فیهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِکَ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَالْحِکْمَةَ وَیُزَکِّیهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ)؛ پروردگارا در میان آنها پیامبری از خودشان برانگیز تا آیات تو را بر آنان بخواند و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد و پاکیزه کند؛ زیرا تو توانا و حکیمی و بر این کار قادری.۱
عبارت دوم، بخش مربوط به تغییر جهت قبله از بیت‌المقدس به سمت
