تنها به کتاب المزار عبداللّه اصم خرده می‌گرفتند۱ و ظاهراً در پذیرش کتاب الناسخ و المنسوخ او اشکالی نمی‌دیدند. از این رو است که کتاب اخیر را محمد‌بن عیسیٰ‌بن عبید یقطینی - از بزرگان امامی بغداد - از اصم فرا گرفته و بعدها نیز این اثر در میان قمیان نشر پیدا کرده است.۲
در منابع رجالی اهل سنت از عبداللّه اصم مسمعی سخن به میان آمده است. ابوجعفر عُقیلی (م.۳۲۲ق) در کتاب الضعفاء خویش، از دو نفر به نام‌های عبداللّه‌بن عبدالرحمان مسمعی بصری و عبیداللّه‌‌بن عبدالرحمان اصم بصری یاد کرده است.۳ البته همو به عدم شناخت این دو اذعان نموده و افزوده است که آنان تنها به روایت‌شان شناخته می‌شوند.۴ به احتمال زیاد عبیداللّه تصحیف، همان عبداللّه اصم بصری می‌باشد و عقیلی در تشخیص خود دچار اشتباه شده است.
یکی از مهم‌ترین شاگردان عبداللّه اصم بصری، شخصی به نام عبداللّه‌بن حماد بصری می‌باشد۵ که آگاهی چندانی از این شخصیت نداریم. هر چند شوشتری رجال‌‌شناس برجسته معاصر، او را همان عبداللّه‌بن حماد انصاری از مشایخ مقیم قم پنداشته است، ۶ ولی با توجه به اینکه هیچ یک از رجال‌‌شناسان متقدم امامیه، ابن‌حماد انصاری را بصری معرفی نکرده‌اند، پذیرش دیدگاه محقق شوشتری دشوار به نظر می‌رسد. به هر روی، بیشتر منقولات عبداللّه اصم بصری از طریق عبداللّه‌بن حماد بصری در منابع انعکاس یافته است. با توجه به روایات فراوان او از اصم بصری در موضوع زیارت، ۷ به نظر می‌رسد کتاب جنجال برانگیز المزار استادش را
1.. نجاشی، رجال، ص۲۱۷.
2.. ابن‌غضائری، رجال، ص۷۶-۷۷؛ نجاشی، رجال، ص۲۱۷.
3.. عقیلی، الضعفاء، ج۲، ص۲۷۳-۲۷۴؛ ج۳، ص۱۲۴.
4.. همان.
5..ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ص۱۴۴، ۱۶۷، ۱۶۹، ۱۷۶- ۱۷۷.
6.. شوشتری، قاموس الرجال، ج۶، ص۳۲۴-۳۲۵.
7.. ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ص۱۴۴، ۱۶۷، ۱۶۹، ۱۷۶- ۱۷۸، ۲۰۳، ۲۲۹، ۲۳۰، ۲۳۸، ۲۴۲، ۲۴۴- ۲۴۵.
