بصره را عهده‌‌دار بوده است؛۱ ظاهراً از آن هنگام خاندان ابن اذینه از کوفه به بصره آمده و در آنجا ساکن شده‌اند.۲
باید اضافه کنم که خاندان ابن اذینه سرشناس و از ناقلان حدیث اهل سنت بوده‌اند. جدش عبدالرحمان‌بن اذینه (م.۹۵ق) از راویان ابوهریره به شمار می‌رفته است؛۳ همچنین گفته شده دقره مادر عبدالرحمان‌بن اذینه با عایشه دیدار کرده و از او حدیث شنیده است.۴ به هر روی عمر‌بن اذینه، امامی مذهب بوده و در مرکز حدیثی امامیه بصره جایگاه ویژه‌ای داشته است. او با فضیل‌بن یسار محدث تأثیرگذار امامیه بصره مراوده داشته و از وی حدیث شنیده است.۵
افزون بر این وی با برجستگان حدیثی امامیه کوفه مانند برید‌بن معاویه عجلی، حمران‌بن اعین، محمد‌بن مسلم و بکیر‌بن اعین نیز مرتبط بوده است.۶ گفتنی است فهرست‌‌نگاران از میراث روایی ابن اذینه سخن به میان آورده‌اند که در محافل اصحاب حدیث‌‌گرای امامیه نیز به آنها توجه شده است.۷ ابن ندیم اثر فقهی او را در شمار آثار مشهور فقهی امامیه یاد کرده است.۸
ابواسحاق ابراهیم‌بن رجاء جَحدری بصری - از تبار بنی قیس‌بن ثعلبه -، از جمله
1.. خلیفه عصفری، تاریخ خلیفه، ص۲۲۹.
2.. البته اینان از تبار قبیلۀ بزرگ بنی عبدالقیس و از تیرۀ بنی شن‌بن افصی‌بن عبدالقیس هستند که مثنی‌بن مخربه عبدی بصری از یاران برجستۀ حضرت علی علیه السلام از این دودمان می‌باشد (ابن‌حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۹۹) و قبیلۀ عبدالقیس نیز در تشیع و همچنین همراهی با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ جمل مشهور بوده است. (ابن قتیبه، المعارف، ص۳۳۹؛ ابن ابی‌‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۳۲۲).
3.. ابن‌حجر، تهذیب التهذیب، ج۶، ص۱۲۳.
4.. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۸، ص۴۹۰.
5.. صفار، بصائر الدرجات، ص۲۱۶؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۴۴۱.
6.. خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۴، ص۲۳-۲۴.
7.. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۸۴.
8.. ابن‌ندیم، الفهرست، ص۲۷۵.
