برخوردار بوده است؛ با آنکه بسیاری از عامه به دلیل تشیع، ابوهارون عبدی را تضعیف و تکذیب نموده و عموماً از نقل منقولات وی احتراز کرده‌اند.۱ ولی با این حال بعضی از بزرگان آنها مانند سفیان ثوری به نقل روایات او توجه نشان داده‌اند.۲ شگفت آنکه در مصادر فعلی امامیه روایات زیادی از او انعکاس نیافته است.
برخی اصحاب امام باقر علیه السلام (ش.۱۱۴ق) نیز در اواخر سده اول و اوایل سده دوم هجری در بصره فعال بوده‌اند. از جمله آنها اسماعیل‌بن فضل‌بن یعقوب نوفلی هاشمی از اصحاب موثق امامیه که از تبار آل نوفل (پیش‌‌تر در بخش خاندان‌‌های شیعه بصره از این خاندان سخن گفته‌ایم) می‌باشد که در بصره ساکن بوده است.۳ همو که امام صادق علیه السلام درباره‌‌اش فرموده: «هو كهل من كهولنا و سید من ساداتنا».۴ شیخ طوسی نیز با تعبیر «ذوی البصیره و الاستقامه» او را ستوده است.۵ برادرش اسحاق‌بن فضل‌بن یعقوب نوفلی هاشمی نیز در زمره اصحاب امام باقر علیه السلام قرار داشته است.۶ گمان می‌رود وی نیز مانند برادرش در بصره سکونت داشته و در آنجا فعالیت حدیثی می‌کرده است. افزون بر این فضیل‌بن یسار بصری از یاران مورد اعتماد امام باقر علیه السلام در بصره حضور داشته است.۷ در ادامه به فعالیت‌های حدیثی وی و خاندانش اشاره خواهیم کرد.
ابوسفیان حرب‌بن سریج منقری۸ از اصحاب امام باقر علیه السلام در بصره بوده و در
1.. ابوالقاسم بلخی، قبول الأخبار، ج۲، ص۳۵۷.
2.. ابن عدی، الکامل، ج۵، ص۷۹.
3.. شیخ طوسی، رجال، ص۱۲۴.
4.. علامه حلّی، خلاصة الاقوال، ص۵۳-۵۴.
5.. ابن حجر، لسان المیزان، ج۱، ص۴۲۶.
6.. شیخ طوسی، رجال، ص۱۲۵.
7.. همان، ص۱۴۳.
8.. در منابع امامیه با عنوان حارث‌بن شریح ضبط شده است. (همان، ص۱۳۲؛ شوشتری، قاموس الرجال، ج۳، ص۳۷).
