217
جریان‌شناسی فکری امامیه در دوران فترت(میانۀ مدرسۀ کوفه و مدرسۀ بغداد)

عبدالرحمان - به عنوان شخصیت برجسته جریان فكری هشام‌بن حكم - مخالفت می‌ورزیدند. بنا به اسناد تاریخی، یكی از مسائل مهم کلامی كه مخالفت بصریان را با جناح فكری پیرو هشام و شخص یونس‌بن عبدالرحمان برانگیخته بود، مسئله خلق قرآن بوده است. گفته شده بصریان در این‌باره به حضرت رضا علیه السلام عرضه داشتند كه یونس به عدم مخلوق بودن قرآن اعتقاد دارد؛۱ آن حضرت نیز با استناد به سخن امام باقر علیه السلام دیدگاه یونس را مورد تأیید قرار داد و افزود که قرآن نه خالق است و نه مخلوق.۲ در ادامه این گزارش آمده است كه حمایت صریح امام رضا علیه السلام از دیدگاه یونس، موجب تقویت او - ظاهراً در بصره - گردید.۳ همچنین گزارش‌ دیگری نیز وجود دارد كه جمعی از شیعیان بصره در حضور امام رضا علیه السلام به شدت از یونس بدگویی کردند و سخنان نکوهش آمیز آنان، دلگیری یونس‌بن عبدالرحمان را به دنبال داشت که آن حضرت از وی دلجویی کرده و از کارهایش اعلام رضایت نمودند.۴

در عرصه دانش فقه نیز مخالفت‌‌هایی با دیدگاه فقهی یونس‌بن عبدالرحمان گزارش شده است. ظاهراً سردمدار مخالفان در این عرصه، محمدبن (قاسم‌‌بن)‌ فضیل‌بن یسار بوده است - که جدش از اصحاب ممتاز امام صادق علیه السلام و امام کاظم‌ علیه السلام به شمار می‌رفته و از کوفه به بصره مهاجرت کرده بود - او با خاندان زراره از مخالفان سنتی جناح فکری هشام‌بن حکم، ارتباط داشته است. محمد‌بن عبداللّه‌‌بن زراره از محمدبن (قاسم‌‌بن) فضیل بصری نقل می‌کند زمانی که امام رضا علیه السلام در بصره بوده (ظاهراً برای سفر به خراسان) یونس را مذمت کرده و فتاوای

1.. هر چند ماجرای خلق قرآن به طور رسمی، پس از شهادت امام رضا علیه السلام از سوی مأمون عباسی در اوایل سدۀ سوم در بغداد اتفاق افتاد، ولی می‌دانیم که گفت‌‌وگو در این موضوع کلامی مدت‌ها پیش در محافل علمی از جمله در میان امامیان مطرح بوده است (شیخ صدوق، أمالی، ص۶۳۹؛ شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۸۴).

2.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۸۴.

3.. همان.

4.. همان، ص۷۸۱-۷۸۲.


جریان‌شناسی فکری امامیه در دوران فترت(میانۀ مدرسۀ کوفه و مدرسۀ بغداد)
216

ب. گروه‌های امامیه: جریان فکری پیرو هشام‌بن حکم در بصره، نه تنها با مخالفان بیرونی چون معتزلیان درگیری داشت؛ بلکه در میان امامیه آن شهر نیز با مخالفت‌های جدی مواجه بودند. گمان می‌رود ابان‌بن عثمان بجلی (م.ح۲۰۰ق) - از اصحاب امام صادق علیه السلام و اصحاب اجماع - که از کوفه به بصره مهاجرت کرده بود، ۱ شاخص‌ترین فردی است که در آنجا علیه هشام‌بن حکم فعالیت می‌کرده است. جاحظ معتزلی، گزارشی را مبنی بر جبرگرایی هشام‌بن حکم از ابان‌بن عثمان نقل کرده است.۲ ابان‌بن عثمان را باید ادامه دهنده جریان مخالفان کوفی هشام در بصره بر شمرد؛ به ویژه آنکه برخی گزارش‌‌ها از وابستگی او به جریان زراره و هم‌‌فکرانش - جناح مقابل هشام - حکایت دارند.۳

البته غالباً نوک پیكان حملات مخالفان امامی در خط کلامی پیرو هشام در بصره، متوجه یونس‌بن عبدالرحمان شاگرد هشام‌بن حكم بوده است. چرا که یونس‌بن عبدالرحمان به عنوان جانشین هشام مطرح بوده و همانند استادش هشام، در مسائل کلامی و حتیٰ فقهی نظریه‌پردازی می‌کرده است. ولی علی‌بن اسماعیل میثمی و حتیٰ حکم‌بن هشام‌بن حکم در بصره، بیشتر بر سر مباحث امامتی با مخالفان بیرونی درگیری داشته‌اند؛ از این رو طبیعی می‌نماید که مخالفان امامی خط فکری هشام‌بن حکم در بصره، یونس‌بن عبدالرحمان را بیشتر مورد هجمه قرار بدهند.

مخالفان بصری در دو حوزه دانش کلام و دانش فقه با دیدگاه یونس‌بن

1.. در بخش تاریخ‌نگاران امامیه در بصره این نوشتار به طور مفصل از ابان‌بن عثمان سخن به میان آمده است.

2.. جاحظ به نقل محمد‌بن سلام جمحی از شاگردان بصری تبار ابان‌بن عثمان نقل کرده که ابان‌بن عثمان می‌گفت: «قال رجل من أهل الكوفة لهشام ابن الحكم: أترى اللّه عزّ و جلّ فی عدله و فضله كلّفنا ما لا نطیق ثمّ یعذّبنا؟! قال: قد و اللّه فعل، و كنّا لا نستطیع أن نتكلّم به!» (جاحظ، الحیوان، ج۳، ص۶).

3.. او حدیث «زرارة و أبوبصیر و محمد‌بن مسلم و برید من الذین قال اللّه تعالى والسابقون السابقون أولئك المقربون» و حدیث دیگری را در تمجید زراره و هم‌‌فکرانش از امام صادق علیه السلام نقل کرده است (شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۳۴۸؛ ج۲، ص۴۲۳).

  • نام منبع :
    جریان‌شناسی فکری امامیه در دوران فترت(میانۀ مدرسۀ کوفه و مدرسۀ بغداد)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1398
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 14649
صفحه از 478
پرینت  ارسال به