این اثر از خطر بی‌توجهی و اتلاف مصون مانده و امروزه به دست ما رسیده است.
ابوطالب انباری
عبیداللّه‌‌بن احمدبن یعقوب (د.۳۵۶ق) متكلم، ادیب و محدث موثق امامیه كه از مذهب واقفه به امامیه برگشته بود، ۱ كتاب‌های زیادی در موضوعات مختلف حدیثی و كلامی نگاشته است.۲ وی مدتی در بغداد اقامت داشت که در این، تعداد اندكی از علمای امامیه نزد وی تلمذ كردند، ۳ ولی مشایخ بغدادی او را به اتهام ارتفاع و غلو نپذیرفتند. ابوغالب زراری از این برخورد با تعبیر «جفاه اصحابنا» یاد كرده است.۴ به دلیل عدم رضایت شیوخ شیعه بغداد، حتیٰ اصرار حسین‌بن عبیداللّه غضائری برای استماع و تعلیم نزد انباری بی‌‌نتیجه ماند.۵ از این رو، روایات اندكی از این محدث بزرگ در مصادر امامیه باقی مانده است.
ابن جنید بغدادی
محمد‌بن احمدبن جنید - زنده در نیمه سده چهارم - محدث، متكلم، فقیه پرآوازه و نویسنده پر كار امامیه در بغداد است۶ که آثار فراوانی را در موضوعات گوناگون به رشته تحریر در آورد. برخی كتاب‌های حدیثی وی عبارت‌‌اند از: حدیث الشیعه، اظهار ما ستره اهل العناد من الروایة عن ائمة العترة الطاهرة فی
