خويش را از بين ببرد.

۳. ارزش تربيتى

شخصيت واقعى كودكان، ضمن بازى شكل مى‏گيرد و دگرگونى‏هاى قابل توجّهى در روحيات آنان روى مى‏دهد كه همه اينها، گذر به مرحله عالى‏تر رشد است و پيشرفت را براى كودكان، تدارك مى‏بيند.

۴. ارزش اجتماعى

كودك، در بازى ياد مى‏گيرد كه چه‏طور با فرد بيگانه و خارج از واحد خانواده، روابط اجتماعى برقرار نمايد و چگونه مشكلات و مسائل ناشى از اين نوع روابط را حل كند و تطابق اجتماعى را پديدآورد.

۵. ارزش آموزشى

كودك، از طريق بازى با انواع مختلف اسباب بازى، موفّق به آموزش و شناخت رنگ‏ها، شكل‏ها، اندازه‏ها، اجناس و اشيا و اهمّيت آنها مى‏شود. بازى، به كودك كمك مى‏كند تا دنيايى را كه در آن زندگى مى‏كند، بشناسد، بفهمد، لمس كند، و سرانجام، آنها را كنترل كرده، ميان واقعيت و خيال، تفاوت قائل شود.

۶. ارزش اخلاقى (معنوى)

در جريان بازى، كودك ياد مى‏گيرد كه چه چيز خوب و چه چيز، بد است. كودك در مى‏يابد كه اگر بخواهد در بازى، فرد قابل قبولى به حساب آيد، بايد صادق، امين، عادل، منضبط، حقيقت‏طلب، درستكار، مسلّط به خود و... باشد.

«كودكْ صفتى»، از نابه‏هنجارى‏هايى است كه برخى افراد در سنين جوانى و بزرگ‏سالى به آن مبتلا هستند. يكى از علل اين نابه‏هنجارى، سيراب نشدن كودك از بازى‏هاى دوران كودكى است.

ارزش بازى از نظر روان‏شناسى

هر بازى سالمى كه كودك به آن مشغول مى‏شود، داراى ارزش‏هاى بس مهمّى است كه با كمى تأمّل مى‏توان به نقش و اهمّيت آن در رشد روانى و شخصيتى كودك، پى برد.

۱. ارزش جسمانى

بازى‏هاى توأم با فعّاليت در جهت تكامل رشد عضلانى كودك و ورزش دادن قسمت‏هاى مختلف بدن، از اهمّيت و ارزش بسيارى برخوردار است. اين نوع بازى‏ها براى صرف انرژى اضافى كودك نيز مى‏توانند مفيد واقع شوند. انرژى اضافى، اگر از طريق صحيح مصرف نشود و به حالت سركوب در جسم كودك ذخيره گردد، او را ناآرام، عصبى و بد خُلق مى‏كند.

۲. ارزش درمانى

بازى، به كودك فرصت مى‏دهد كه احساسات خود را تخليه كند. او مى‏تواند از طريق بازى، انرژىِ تحت فشار خود را بيرون بريزد. كودك مى‏تواند احساسات خود، از قبيل: ترس، رنجش، نگرانى، شادى و... را آن طور كه دوست دارد، در قالب شخصيت‏هاى دلخواهش بيان كند و كدورت درونى