نقش بازى در رشد كودك

بازى براى كودك، جدّى‏ترين موضوع زندگى است. واژه بازى براى بزرگ‏سالان گاه مساوى با وقت‏گذرانى، بطالت، غفلت و... است كه مانع تكامل و تعالى مى‏گردد؛ امّا در مورد كودك، بستر رشد و تكامل اوست. دوران بازى كودك، دوران تعطيلى تكامل نيست؛ بلكه دوران شكوفايى استعدادهاى او از طريق بازى است. از اين رو، توصيه شده كه به كودكان خود، اجازه بازى بدهيد^۱ و كودكى كه بازى‏گوش باشد، در بزرگ‏سالى، خوش فهم و بردبار مى‏شود.^۲

اين توصيه‏ها نشانگر نقش اساسى بازى در رشد شخصيت انسان است. كودكى كه كودكىِ خود را به وسيله بازى ارضا نكرده باشد، در بزرگ‏سالى، رفتارهاى كودكانه از او سر مى‏زند.

۵ / ۳

كودكى كردن با كودك و بازى با او

۱۳۱.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: هر كس كودكى دارد، بايد با او كودكى كند.^۱

۱۳۲.المناقب، ابن شهر آشوب ـ به نقل از ابن مهاد، از پدرش ـ: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله براى حسن و حسين عليهماالسلام نيم خيز نشست و آنان را سوار كرد و دست‏ها و پاهايشان را مخالف يكديگر قرار داد و فرمود: «شترِ شما، شترِ خوبى است».^۲

۵ / ۴

تفريحگاه كودكان

۱۳۳.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: همانا خاك، تفريحگاه كودكان است.^۳

۱۳۴.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: كودكان را به خاطر پنج چيز دوست مى‏دارم: اوّل آن كه بسيار مى‏گِريند ؛ دوم آن كه با خاك بازى مى‏كنند؛ سوم آن كه بدون كينه دشمنى مى‏كنند؛ چهارم آن كه چيزى براى فردا ذخيره نمى‏كنند؛ پنجم آن كه مى‏سازند و سپس، خراب مى‏كنند.^۴