پيش‏گفتار

فرزند شايسته، خواسته طبيعى و فطرى همه انسان‏هاست. تمامى پدران و مادران، آرزومند داشتن فرزندانى سالم و صالح اند ؛ فرزندانى كه روشنى‏بخشِ ديده و شادى‏بخش جان آنها باشند. امّا همّت پرورش‏يافتگانِ مكتب قرآن، از اين خواست طبيعى، فراتر است. آنها نه تنها خواهان فرزندانى برومندند، بلكه مى‏خواهند اين فرزندان در كنار خانواده، پيشوا و سرمشقِ انسان‏هاى شايسته شوند. آنان، در مقام نيايش به خداى مهربان چنين مى‏گويند:

«رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَ جِنَا وَذُرِّيَّتِنَا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِينَ إِمَامًا.

پروردگارا! به ما از همسران و فرزندانمان، آن ده كه مايه روشنى چشمان ما باشد، و ما را پيشواىِ پرهيزگاران گردان».

به راستى چگونه مى‏توان به اين آرزوى بلند، دست يافت و زمينه اجابت اين دعا را در مورد فرزندان فراهم ساخت؟

تربيت نسلى شايسته

خانواده، بستر پيدايش و نشو و نماى فرزند است و تأثيرى