1.۱ . «كودك شش ساله ، از لحاظ ذهنى نسبت به كودك دو ساله در قبول تقاضا ، درخواست ، راهنمايى و نمايش رفتارهاى ديگران كه به عنوان مدلى براى تقليد كودك عمل مى‏كنند ، يا ديگر ارتباط‏هاى كنترل مدار ، تواناتر است . به موازات رشد كودك ، اين گونه درون‏دادهاى ارتباطى به صورت فزاينده‏اى آثار جزئى و ظريفى به بار مى‏آورند . درخواست انجام رفتارهاى متوالى پيچيده ، ممكن است اين توانايى‏ها را در كودك شش ساله فرا خوانَد و او را به پاسخ وا دارد ، در حالى كه در اغلب موارد ، كودكان دو ساله ، فاقد تجهيزات شناختى براى اجابت اين گونه دستورالعمل‏ها هستند .
ارتباطات كنترلْ مدار از كودك به جانب ديگر نيز نشانگر تغييرات وابسته به سن در اوان كودكى است . كودك دو ساله ، آشكارا مى‏تواند رفتار اطرافيان خود را به شيوه‏هاى ظريف ، كنترل كند و چنين نيز مى‏كند . با وجود اين ، او هرگز نمى‏تواند همانند كودكان شش ساله ، ديگران را به گونه‏اى هدفمند با بهره‏گيرى از دستورالعمل‏هاى گاه جزئى ، كلامى ، حركات بدنى ، نمايش‏هاى جسمانى و مانند آنها به ابراز رفتارهاى مورد نظر خود ، وا دارد . سرانجام ، كودك در حال رشد ، توان مى‏يابد تا به صورتى روزافزون بر رفتار خود ، مهار زند» (رشد شناختى ، ص ۱۰۶) .

1.. صَلَّى رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله الظُّهرَ وَالعَصرَ فَخَفَّفَ الصَّلاةَ فِي الرَّكعَتَينِ، فَلَمَّا انصَرَفَ قالَ لَهُ النّاسُ : يا رسولَ اللّه‏ِ أحَدَثَ فِي الصَّلاةِ شَيءٌ؟ قالَ : وما ذاكَ؟ قالوا : خَفَّفتَ فِي الرَّكعَتَينِ الأَخيرَتَينِ! فَقالَ لَهُم : أمَا سَمِعتُم صُراخَ الصَّبِيِ؟! تهذيب الأحكام : ج ۳ ص ۲۷۴ ح ۷۹۶ .

2.. كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله يُؤتى بِالصَّبِيِ الصَّغيرِ لِيَدعُوَ لَهُ بِالبَرَكَةِ أو يُسَمِّيَهُ، فَيَأخُذُهُ فَيَضَعُهُ في حِجرِهِ ؛ تَكرِمَةً لِأَهلِهِ، فَرُبَّما بالَ الصَّبِيُ عَلَيهِ، فَيَصيحُ بَعضُ مَن رَآهُ حينَ بالَ، فَيقولُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : لا تُزرِموا بالصَّبِيِ، فَيَدَعُهُ حَتَّى يَقضِيَ بَولَهُ، ثُمَّ يُفرِغُ لَهُ مِن دُعائِهِ أو تَسمِيَتِهِ، ويَبلُغُ سُرورُ أهلِهِ فيهِ، ولا يَرَونَ أَنَّهُ يَتَأذَّى بِبَولِ صَبِيِّهِم، فَإِذا انصَرَفوا غَسَلَ ثَوبَهُ بَعدُ مكارم الأخلاق : ج ۱ ص ۶۵ ح ۶۸ .