النُّورَ فِي صُلْبِهِ، فَأَفْضَى بِهِ إِلَى عَبْدِالْمُطَّلِبِ، ثُمَّ افترقا [افْتَرَقْنَا] مِنْ عَبْدِالْمُطَّلِبِ، أَنَا فِي عَبْدِاللّه، وَ أَنْتَ فِي أَبِي طَالِبٍ، لَا تَصْلُحُ النُّبُوَّةُ إِلَّا لِي، وَ لَا تَصْلُحُ الْوَصِيَّةُ إِلَّا لَكَ».
منبع: شیخ طوسی، الأمالی، ص ۲۹۵.
سند: أَبُومُحَمَّدٍ الْفَحَّامُ > الْمَنْصُورِيُّ > عَمُّ أَبِي أَبُومُوسَى عِيسَى بْنُ‌‌‌أَحْمَدَ بْنِ‌‌‌عِيسَى بْنِ‌‌‌الْمَنْصُورِ > عَلِيُّ بْنُ‌‌‌مُحَمَّدٍ علیه السلام > مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام > عَلِيُّ بْنُ‌‌‌مُوسَى الرِّضَا علیه السلام > مُوسَى بْنُ‌‌‌جَعْفَرٍ علیه السلام > جَعْفَرُ بْنُ‌‌‌مُحَمَّدٍ علیه السلام > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌عَلِيٍّ علیه السلام > عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ علیه السلام > الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه السلام > أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ‌‌‌أَبِي‌‌‌طَالِبٍ علیه السلام > النَّبِيُّ صلی الله علیه و اله.
اعتبار سنجی: این روایت برگرفته از نسخه‌‌‌ای است که عيسى بن‌‌‌احمد بنعيسى بن‌‌‌منصور أبوموسى السرمنرآئي از امام هادی علیه السلام نقل می‌‌‌کند. طریق نجاشی به این نسخه چنین است: أبومحمد الحسن بن‌‌‌محمد بن‌‌‌يحيى بن‌‌‌داود الفحام > أبوالحسن محمد بن‌‌‌أحمد بن‌‌‌عبيداللّه بن‌‌‌أحمد بنعيسى > عم ابی، أبوموسى عيسى بن‌‌‌أحمد > الحسن علیه السلام.۱ مقصود از منصوری در سند شیخ طوسی همان ابوالحسن محمد بن‌‌‌احمد بن‌‌‌عبيداللّه بن‌‌‌احمد بنعيسى است؛ چراکه هم شیخ طوسی و هم نجاشی، ابوموسی عیسی بن‌‌‌احمد را عموی پدر راوی قبل دانسته‌‌‌اند. در هر حال، هم المنصوری و هم عمویش فاقد هر گونه توثیق یا تضعیف‌‌‌اند.
نتیجه: روایت به لحاظ سندی ضعیف است.
