آورده باشد و منبع روات بعدی نیز همین کتاب یا اصل باشد.
نتيجه: روايت به لحاظ سند معتبر است.
حدیث هجدهم
متن: «أَفْضَلُ الْكَلَامِ قَوْلُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللّه وَ أَفْضَلُ الْخَلْقِ أَوَّلُ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللّه فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللّه وَ مَنْ أَوَّلُ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللّه قَالَ أَنَا وَ أَنَا نُورٌ بَيْنَ يَدَيِ اللّه جَلَّ جَلَالُهُ وَ أُوَحِّدُهُ وَ أُسَبِّحُهُ وَ أُكَبِّرُهُ وَ أُقَدِّسُهُ وَ أُمَجِّدُهُ وَ يَتْلُونِي نُورٌ شَاهِدٌ مِنِّي فَقِيلَ يَا رَسُولَ اللّه وَ مَنِ الشَّاهِدُ مِنْكَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ أَخِي وَ صَفِيِّي وَ وَزِيرِي وَ خَلِيفَتِي وَ وَصِيِّي وَ إِمَامُ أُمَّتِي وَ صَاحِبُ حَوْضِي وَ حَامِلُ...».
منبع: شیخ صدوق،کمال الدين و تمام النعمة، ج۲، ص ۶۶۹.
سند: مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌إِبْرَاهِيمَ بْنِ‌‌‌إِسْحَاقَ > عَبْدُالْعَزِيزِ بْنُ‌‌‌يَحْيَى الْجَلُودِيُّ الْبَصْرِيُّ > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌زَكَرِيَّا الْجَوْهَرِيُّ > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌جَعْفَرِ بْنِ‌‌‌عُمَارَةَ [جعفر بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عماره] > أَبِيهِ > سَعْدِ بْنِ‌‌‌طَرِيفٍ > الْأَصْبَغِ بْنِ‌‌‌نُبَاتَةَ > أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ علیه السلام > رَسُولَ اللّه صلی الله علیه و اله.
اعتبار سنجی: طریقی که در سند بالا آمده، دست‌‌‌کم تا جعفر بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عماره و پدرش، از طرق شناخته‌‌‌شده روایت است. شیخ صدوق از شیخ خود، محمد بنابراهیم بن‌اسحاق که از او با ترضی یاد کرده، در کتب خود ۲۶۵ روایت (با احتساب مکررات) آورده است؛ از این رو می‌‌‌توان وی را ثقه یا ملحق به ثقه دانست. محمد بنابراهیم نیز ۵۱ روایت از مجموع روایاتش را از راوی بعد، یعنی عبدالعزیز نقل کرده و عبد العزیز ۱۹ روایت از محمد بنزکریا نقل کرده است. محمد بنزکریا ۴۱ روایت از جعفر بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عماره دارد و جعفر بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عماره ۴۰ روایت از
