بهبهانی،۱ مازندرانی،۲ ملاعلی علیاری،۳ مامقانی،۴ شوشتری۵ و خویی۶ مفضل را ممدوح و ثقه معرفی کرده‌‌‌اند.۷
نتیجه: روایت به لحاظ سندی معتبر است.
حدیث نهم
متن: «... إِنَّ عِنْدَنَا سِرّاً مِنْ سِرِّ اللّه وَ عِلْماً مِنْ عِلْمِ اللّه أَمَرَنَا اللّه بِتَبْلِيغِهِ فَبَلَّغْنَا عَنِ اللّه عَزَّوَجَلَّ مَا أَمَرَنَا بِتَبْلِيغِهِ فَلَمْ نَجِدْ لَهُ مَوْضِعاً وَ لَا أَهْلًا وَ لَا حَمَّالَةً يَحْتَمِلُونَهُ حَتَّى خَلَقَ اللّه لِذَلِكَ أَقْوَاماً خُلِقُوا مِنْ طِينَةٍ خُلِقَ مِنْهَا مُحَمَّدٌ وَ آلُهُ وَ ذُرِّيَّتُهُ علیه السلاموَ مِنْ نُورٍ خَلَقَ اللّه مِنْهُ مُحَمَّداً وَ ذُرِّيَّتَهُ وَ صَنَعَهُمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ الَّتِي صَنَعَ مِنْهَا مُحَمَّداً وَ ذُرِّيَّتَهُ فَبَلَّغْنَا عَنِ اللّه مَا أَمَرَنَا بِتَبْلِيغِهِ فَقَبِلُوهُ وَ احْتَمَلُوا ذَلِكَ فَبَلَغَهُمْ ذَلِكَ عَنَّا فَقَبِلُوهُ وَ احْتَمَلُوهُ».
منبع: کلینی، الکافی، ج۱، ص ۴۰۲.
سند: أَحْمَدُ بْنُ‌‌‌مُحَمَّدٍ العاصمی > مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌الْحُسَيْنِ > مَنْصُورِ بْنِ‌‌‌الْعَبَّاسِ > صَفْوَانَ بْنِ‌‌‌يَحْيَى > عَبْدِاللّه بْنِ‌‌‌مُسْكَانَ > مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌عَبْدِالْخَالِقِ وَ أَبِی‌‌‌بَصِيرٍ > أَبُوعَبْدِاللّه
1.. وحید بهبهانی، تعلیقة علي منهج المقال، ص۳۴۰-۳۴۱.
2.. حائری مازندرانی، منتهى المقال في أحوال الرجال، ج۶، ص۳۱۰- ۳۱۸.
3.. علیاری تبریزی، بهجة الآمال في شرح زبدة المقال، ج۷، ص۷۰-۸۰.
4.. مامقانی، تنقيح المقال فى علم الرجال، ج۳، ص۲۳۷- ۲۴۲.
5.. شوشتری، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۲۰۵-۲۱۵.
6.. خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۲۹۰- ۳۰۴.
7.. برای نقد دیدگاه رجالیان متأخر نک: طلوع هاشمی، «بازخوانی دیدگاه رجال‌‌‌شناسان متقدم و متأخر درباره مفضل بن‌‌‌عمر جعفی»، برای تأیید دیدگاه رجالیان متأخر و نقد ضمنی نقد فوق نک: حیدری، «مفضل بن‌‌‌عمر و جریان تفویض».
