الْمَلَائِكَةُ فَقَالُوا لِلنَّبِيِّ أَيْنَ تَرَكْتَ أَخَاكَ وَ كَيْفَ هُوَ فَقَالَ لَهُمْ أَ تَعْرِفُونَهُ فَقَالُوا نَعَمْ نَعْرِفُهُ وَ شِيعَتَهُ وَ هُوَ نُورٌ حَوْلَ عَرْشِ اللّه وَ إِنَّ فِي الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ لَرَقّاً مِنْ نُورٍ فِيهِ كِتَابٌ مِنْ نُورٍ فِيهِ اسْمُ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ الْأَئِمَّةِ وَ شِيعَتِهِمْ لَا يَزِيدُ فِيهِمْ رَجُلٌ وَ لَا يَنْقُصُ مِنْهُمْ رَجُلٌ...».
منبع: شیخ صدوق، علل الشرائع، ج۲، ص ۳۱۴.
سند:
الف) عَلِيِّ بْنِ‌‌‌الْحُسَيْنِ بْنِ‌‌‌مُوسَى بْنِ‌‌‌بَابَوَيْهِ الْقُمِّيُّ وَ مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌الْحَسَنِ بْنِ‌‌‌أَحْمَدَ بْنِ‌‌‌الْوَلِيدِ > سَعْدُ بْنُ‌‌‌عَبْدِاللّه > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌عِيسَى بْنِ‌‌‌عُبَيْدٍ > مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌أَبِي‌‌‌عُمَيْرٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌سِنَانٍ > الصَّبَّاحِ السُّدِّيِّ وَ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌النُّعْمَانِ مُؤْمِنِ الطَّاقِ وَ عُمَرَ بْنِ‌‌‌أُذَيْنَةَ > أَبِي‌‌‌عَبْدِاللّه علیه السلام.
ب) مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌الْحَسَنِ بْنِ‌‌‌أَحْمَدَ بْنِ‌‌‌الْوَلِيدِ > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌الْحَسَنِ الصَّفَّارُ وَ سَعْدُ بْنُ‌‌‌عَبْدِاللّه > مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌الْحُسَيْنِ بْنِ‌‌‌أَبِي‌‌‌الْخَطَّابِ وَ يَعْقُوبُ بْنُ‌‌‌يَزِيدَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ‌‌‌عِيسَى > عَبْدِاللّه بْنِ‌‌‌جَبَلَةَ > الصَّبَّاحِ الْمُزَنِيِّ وَ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ وَ مُحَمَّدِ بْنِ‌‌‌النُّعْمَانِ الْأَحْوَلِ وَ عُمَرَ بْنِ‌‌‌أُذَيْنَةَ > أَبِي‌‌‌عَبْدِاللّه علیه السلام.
اعتبار سنجی: با توجه به حضور روات متعدد در طبقات مختلف این سند می‌‌‌توان آن را به اسناد متعددی تجزیه کرد. تمام روات واقع در سند این حدیث در طبقات مختلف در کتب رجالی توثیق شده‌‌‌اند و برخی هم از بزرگان روات معرفی شده‌‌‌اند. تنها استثنا در این میان سدیر صیرفی است که در کتب رجالی توثیق نشده است؛ اما از آنجا که در طبقه سدیر سه راوی دارای توثیق - یعنی صباح المزنی، محمد بن‌‌‌نعمان و عمر بن‌‌‌اذینه - قرار دارند، برای معتبر دانستن این روایت نیازی به یافتن شواهدی برای اعتبار سدیر نیست، گرچه در ادامه، در ذیل روایت شماره ۷، خواهیم گفت که سدیر مشمول توثیقات عام است.
