غلوند. در سه روایت منقول از احمد بن‌‌‌ادریس نیز متهمان به غلو قمی و کوفی۱ حضور پررنگی دارند. در طریق حدیثی که حسین بن‌‌‌محمد الاشعری۲ نقل کرده، محمد بن‌‌‌سنان و معلی بن‌‌‌محمد واقع شده‌‌‌اند که پیش‌‌‌تر تعلقشان به خط متهمان به غلو را بیان کردیم. احمد بن‌‌‌محمد العاصمی کوفی ساکن بغداد بوده که احادیث مشایخ کوفی را در بغداد نقل می‌‌‌کرده است. احتمالاً کلینی وی را در بغداد دیده است. در طریق یکی از دو حدیثی که وی نقل کرده محمد بن‌‌‌عیسی بن‌‌‌عبید قرار دارد.۳ و در طریق حدیث دیگرش منصور بن‌‌‌العباس.۴
قبلاً دیدیم که در مورد هر دو راوی شائبه‌‌‌های غلو، هرچند ضعیف، وجود دارد. با این‌‌‌همه، همان‌‌‌طور که در فصل اول دیدیم، کلینی ۲ روایت نیز نقل کرده که در طریق آن هیچ فرد متهم به غلوی وجود ندارد.۵
بر این اساس، می‌‌‌توان دریافت که کلینی در اخذ احادیث خلقت نوری اهل‌البیت علیهم السلامهم از بزرگ‌‌‌ترین شیخش یعنی علی بن‌‌‌ابراهیم، عبور کرده و هم محدودیت‌‌‌هایی که خط احمد بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عیسی در نظر داشته را نقض کرده است. وی در این توسعه و تسهیل، تابع مشایخی همچون علی بن‌‌‌محمد بن‌‌‌علان کلینی و احمد بن‌‌‌ادریس قمی بوده است.
خط احمد بن‌‌‌محمد بن‌‌‌خالد البرقی
احمد بن‌‌‌محمد بن‌‌‌خالد برقی و پدرش در طریق هیچ یک از احادیث خلقت نوری
