197
خلقت نوری پیامبر صلی الله علیه و اله و اهل البیت علیهم السلام در اندیشۀ امامیۀ نخستین

کرده‌‌‌اند.۱ اما شواهد خوبی بر رد مغیری بودن جابر وجود دارد.۲

مفضل بن‌‌‌عمر

مفضل راوی یک روایت نخستین مخلوق۳ و دو روایت خلقت نوری خاص پیشین است.۴ وی که در زمان حیات امام کاظم علیه السلام‏ (۱۲۸- ۱۸۳ق) از دنیا رفته، در طبقه بعد از جابر قرار داد. اشعری مفضلیه را، که رئیسشان مفضل بوده، پنجمین فرقه خطابیه و دهمین فرقه غالی دانسته و مدعی شده ایشان همانند مابقی خطابیه به ربوبیت امام جعفر صادق علیه السلامائل‌‌‌اند، جز آنکه به پیروی از امام صادق علیه السلاماز ابوالخطاب برائت جسته‌‌‌اند.۵

برخی از منابع رجالی امامی نیز او را در زمره غلات برشمرده‌‌‌اند.۶ کشی روایات متعددی را هم در مدح و هم در ذم مفضل نقل می‌‌‌کند.۷ اما خودش دست‌‌‌کم بخشی از روایات مدح را قبول ندارد و بیشتر روایان آنها را غالی می‌‌‌داند.۸ از تعالیق کشی بر احادیث مدح و ذم می‌‌‌توان دریافت که به نظر وی، مفضل سه مرحله را پشت سر گذاشته: مرحله راست‌‌‌باوری، مرحله گرایش به ابوالخطاب، از بزرگان غلات، و مرحله عدول از ابوالخطاب.۹ کثرت روایات وی در کتاب کافی (۱۰۴

1.. اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۸؛ حمیری، الحور العین، ص۱۶۸.

2.. طاووسی مسرور، پژوهشی پیرامون جابر بن‌‌‌یزید جعفی، ص۸۲- ۸۳.

3.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۱.

4.. همان، ص۴۴۲؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۳۶.

5.. اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۱۳.

6.. نجاشی، رجال، ص۴۱۶؛ ابن‌‌‌غضائری، رجال، ص‏۸۸.

7.. كشی، رجال، ص۳۲۱-۳۳۰.

8.. همان، ص۳۲۲، شماره ۵۸۴.

9.. نک: همان، ص۳۲۱ - ۳۲۳.


خلقت نوری پیامبر صلی الله علیه و اله و اهل البیت علیهم السلام در اندیشۀ امامیۀ نخستین
196

نقش روات متهم به غلو در نقل احادیث خلقت نوری

جابر بن‌‌‌یزید

جابر در طریق چهار روایت از روایات خلقت نوری اهل‌البیت علیهم السلامقرار دارد.۱ از این روایات دو مورد نوری خاص۲ و دو مورد نوری خاص پیشین‌‌‌اند.۳ احتمالاً جابر اولین متهم به غلو کوفی بوده که در ربع اول قرن دوم این احادیث را نقل کرده است.

فرقه‌‌‌نگاران و شرح‌‌‌حال‌‌‌نگاران اهل تسنن۴ جابر را دومین رئیس فرقه مغیریه - یکی از فرقه‌‌‌های غالی منتسب به شیعه که مغیرة بن‌‌‌سعید آن را تأسیس کرد - معرفی

1.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۲؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۴؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۱۸۰؛ نعمانی، الغیبة، ص۹۳.

2.. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۴۱۴؛ نعمانی، الغیبة، ص۹۳.

3.. کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۴۲؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۱۸۰.

4.. دعاوی فرقه‌‌‌نگاران اهل تسنن درباره مخالفان مذهبی در معرض تردید قرار دارد؛ اما می‌‌‌تواند در صورت وجود شواهدی در متون موافقان مذهبی برای تأیید و تکمیل جزئیات استفاده شود. بر اساس برخی از شواهد اجمالی در متون امامی، می‌‌‌توان احتمال داد که اگر نه خودجابر، روایات منقول از وی در معرض اتهام غلو قرار داشته است. مثلاً در روایتی که در تبرئه وی وارد شده (كشی، رجال، ص۱۹۲) وی در کنار مغیرة بن‌‌‌سعید غالی قرار گرفته که می‌‌‌تواند به دلیل تشابه سنخ اتهام به هر دو باشد. شاهد احتمالی دیگر سخن نجاشی است که جابر را مختلط خوانده است (نجاشی، رجال، ص۱۲۸). واژه اختلاط می‌‌‌تواند بر هر کدام از اختلاط در عقل، یعنی اختلال عقلی، و اختلاط در عقیده دلالت داشته باشد و ترجیح یکی بر دیگری نیازمند شاهدی گویا است. شاهد دیگر، تضعیف راویانی است که از وی روایت کرده‌‌‌اند، نظیر عمرو بن‌‌‌شمر، مفضل بن‌‌‌صالح، منخل بن‌‌‌جميل و یوسف بن‌‌‌یعقوب (نجاشی، رجال، ص۱۲۸). نجاشی علاوه بر این تضعیف کلی، به صورت موردی نیز یکی از ایشان، یعنی منخل بن‌‌‌جمیل را تضعیف می‌‌‌کند. به گفته وی، منخل بن جمیل ضعیف و فاسد الروایه بوده و کتابی در تفسیر داشته که محمد بن‌‌‌سنان آن را نقل کرده است (نجاشی، رجال، ص۴۲۱). در ادامه خواهیم دید که محمد بن‌‌‌سنان نیز در زمره متهمان به غلو است. ابن‌‌‌غضائری نیز منخل بن‌‌‌جميل را غالی دانسته است (ابن‌‌‌غضائری، رجال، ص۸۹). این شواهد نشان می‌‌‌دهد که تعدادی از امامیان به میراث حدیثی و فکری جابر به چشم تردید می‌‌‌نگریستند؛ اما اینکه در این تردید صائب بودند یا نه سؤال دیگری است که برای پاسخ مثبت به آن باید شواهدی غیر از این اتهام‌‌‌زنی‌‌‌های رجالی ارائه کرد.

  • نام منبع :
    خلقت نوری پیامبر صلی الله علیه و اله و اهل البیت علیهم السلام در اندیشۀ امامیۀ نخستین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    1398
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    انتشارات دارالحدیث
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 19991
صفحه از 319
پرینت  ارسال به