سند: الْحُسَيْنُ بْنُمُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيُّ > مُعَلَّى بْنِمُحَمَّدٍ > أَبِيالْفَضْلِ عَبْدِاللّه بْنِإِدْرِيسَ > مُحَمَّدِ بْنِسِنَانٍ > أَبِيجَعْفَرٍ الثَّانِي محمد الجواد علیه السلام.۱
حدیث چهارم
متن: «إِنَّ اللّه تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا تُقَدَّرُ قُدْرَتُهُ وَ لَا يَقْدِرُ الْعِبَادُ عَلَى صِفَتِهِ وَ لَا يَبْلُغُونَ كُنْهَ عِلْمِهِ وَ لَا مَبْلَغَ عَظَمَتِهِ وَ لَيْسَ شَيْءٌ غَيْرَهُ هُوَ نُورٌ لَيْسَ فِيهِ ظُلْمَةٌ وَ صِدْقٌ لَيْسَ فِيهِ كَذِبٌ وَ عَدْلٌ لَيْسَ فِيهِ جَوْرٌ وَ حَقٌّ لَيْسَ فِيهِ بَاطِلٌ كَذَلِكَ لَمْ يَزَلْ وَ لَا يَزَالُ أَبَدَ الْآبِدِينَ وَ كَذَلِكَ كَانَ إِذْ لَمْ يَكُنْ أَرْضٌ وَ لَا سَمَاءٌ وَ لَا لَيْلٌ وَ لَا نَهَارٌ وَ لَا شَمْسٌ وَ لَا قَمَرٌ وَ لَا نُجُومٌ وَ لَا سَحَابٌ وَ لَا مَطَرٌ وَ لَا رِيَاحٌ ثُمَّ إِنَّ اللّه تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَحَبَّ أَنْ يَخْلُقَ خَلْقاً يُعَظِّمُونَ عَظَمَتَهُ وَ يُكَبِّرُونَ كِبْرِيَاءَهُ وَ يُجِلُّونَ جَلَالَهُ فَقَالَ كُونَا ظِلَّيْنِ فَكَانَا كَمَا قَالَ اللّه تَبَارَكَ وَ تَعَالَى».
منبع: شیخ صدوق، التوحيد، ص ۱۲۹.
سند: مُحَمَّدُ بْنُعَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ > مُحَمَّدِ بْنِأَبِيالْقَاسِمِ > مُحَمَّدِ بْنِعَلِيٍّ الصَّيْرَفِيِّ > عَلِيِّ بْنِحَمَّادٍ > الْمُفَضَّلِ بْنِعُمَرَ الْجُعْفِيِّ > أَبِيعَبْدِاللّه علیه السلام.۲
شیخ صدوق دو ظلی که برحسب این روایت قبل از مابقی مخلوقات آفریده شدهاند را روح القدس و روح الامین دانسته است؛۳ اما تطبیق این گزارش با دیگر گزارشهای
1.. اشکال عمده در سند این حدیث قرار داشتن عبداللّه بنادریس در سند آن است. در کتب رجالی درباره او فقط این سخن شیخ طوسی یافت شد که «له کتاب» (شیخ طوسی، الفهرست، ص۳۰۲).
2.. در سند این حدیث محمد بنعلی ماجیلویه را به دلیل آنکه شیخ صدوق به وی اعتماد ورزیده و صدها حدیث از او نقل کرده میتوان قابل اعتماد دانست. راوی بعد، یعنی محمد بنابیالقاسم را نجاشی ثقه دانسته و بسیار ستوده است (نجاشی، رجال، ص۳۵۳). درباره اعتمادپذیری سه راوی دیگر این سند در ذیل احادیث خلقت نوری بحث شد. در نتیجه سند این حدیث معتبر است.
3.. شیخ صدوق، التوحید، ص۱۲۹.