این طبقه مشتمل بر ۱۲ راوی است که بیشترشان ثقه‌‌‌اند. بدین ترتیب، این طبقه را نیز می‌‌‌توان واجد شرایط تواتر دانست.

طبقه ششم

روایت‌‌‌های شماره ۲، ۵، ۲۰ و ۲۸، یعنی در مجموع شش روایت از مجموع پانزده روایت منقول از امام صادق علیه السلامدر طبقه ششم به مؤلفان کتب، یعنی کلینی در کافی (روایت‌‌‌های ۲ و ۲۰) و شیخ صدوق در علل الشرایع (۵ و ۲۸) می‌‌‌رسند. روات طبقه ششم در هشت روایات باقی‌‌‌مانده به قرار ذیل‌‌‌اند:

سعد بن‌‌‌عبداللّه (ثقه) (شماره ۶)؛

محمد بن‌‌‌موسی المتوکل (ثقه) (شماره ۷)؛

ابومحمد هارون بن‌‌‌موسی تلعکبری (ثقه) (شماره ۸)؛

احمد بن‌‌‌محمد العاصمی (ثقه) (شماره ۹)؛

محمد بن‌‌‌یحیی العطار (ثقه) (شماره ۱۴)؛

محمد بن‌‌‌الحسین زیات همدانی (ثقه) (شماره ۱۷)؛

محمد بن‌‌‌معقل (مهمل) (شماره ۲۹)؛

احمد بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عبدالرحمن (مهمل) (شماره ۳۲).

این ۸ راوی، که در میانشان شش محدث ثقه و برجسته وجود دارد، به‌تنهایی برای تحقق بخشیدن به تواتر کفایت می‌‌‌کنند.

طبقه هفتم

از میان هشت روایت باقی‌‌‌مانده، روایت‌‌‌های شماره ۷، ۹ و ۳۲ در طبقه هفتم به مؤلفان کتب، یعنی کلینی و صدوق، می‌‌‌رسند. روات طبقه هفتم برای پنج روایت

ابن‌‌‌سماعه (ثقه) (شماره ۱۷)؛

محمد بن‌‌‌عیسی بن‌‌‌عبید (ثقه) (شماره ۲۱)؛

احمد بن‌‌‌محمد الوراق (مهمل) (شماره ۲۸)؛

ابراهیم بن‌‌‌اسحاق (مهمل) (شماره ۲۹)؛

ابوبکر عبدالصمد بن‌‌‌یحیی (مهمل) (شماره ۳۲).

طبقه چهارم نیز با حضور ۱۳ راوی که تعدادی از آنها از روات سرشناس‌‌‌اند، به حد تواتر می‌‌‌رسد.

طبقه پنجم

روایت‌‌‌های شماره ۳ و ۲۱ در طبقه پنجم به مؤلفان کتب، یعنی کلینی در کافی و صفار در بصائر الدرجات، می‌‌‌رسند. روات این طبقه در مابقی روایات به قرار ذیل‌‌‌اند:

احمد بن‌‌‌ادریس (ثقه) (شماره ۲ و ۲۰)؛

محمد بن‌‌‌الحسن بن‌‌‌الولید (ثقه) (شماره ۵)؛

علی بن‌‌‌الحسین بن‌‌‌بابویه (ثقه) (شماره ۵)؛

احمد بن‌‌‌محمد بن‌‌‌عیسی (ثقه) (شماره ۶)؛

عبداللّه بن‌‌‌جعفر الحمیری (ثقه) (شماره ۷)؛

محمد بن‌‌‌همام بن‌‌‌سهیل الاسکافی (ثقه) (شماره ۸)؛

محمد بن‌‌‌الحسین زیات همدانی (ثقه) (شماره ۹)؛

جعفر بن‌‌‌محمد بن‌‌‌مالک الفزاری (ثقه) (شماره ۱۴)؛

الحسن بن‌‌‌موسی الخشاب (ثقه) (شماره ۱۷)؛

ابوعلی احمد بن‌‌‌یحیی المکتب (مهمل) (شماره ۲۸)؛

محمد بن‌‌‌زید الجزری (مهمل) (شماره ۲۹)؛

ابوبکر محمد بن‌‌‌ابراهیم (مهمل) (شماره ۳۲).