به شرط آنکه در حالی که هنوز بر یک پای خود ایستادهام، به من همه تورات را بیاموزی». وی با چوبی که در دست داشت، آن کافر را از خود راند. وی نزد هیلِل۱ (از بنیانگذاران شریعت شفاهی یهود) رفت و خواسته خود را تکرار کرد. هیلل پاسخ داد: «آنچه از آن متنفّری، درباره همسایهات روا مدار! این است همه تورات و مابقی شرح آن است».۲
همچنین حضرت عیسی علیه السلام فرمود: «آنچه بر خود نمیپسندی، بر دیگران هم مپسند و همسایهات را مانند خودت دوست بدار».۳ این جمله نشان از جایگاه رفیع و ارزشمند همسایگان و حقوق آنها در این آیین توحیدی دارد.
با توجه به آنچه درباره جایگاه همسایه در آموزه‌های اسلامی و سایر ادیان الهی بیان شد، لازم است به مسئولیتهای خود در قبال همسایگان نیز توجّه ویژه داشته باشیم.
چکیده فصل
اهتمام به موضوع همسایه و همسایهداری، از مسائلی است که در آموزه‌های اسلامی جایگاه ویژهای دارد.
متون اسلامی نشان میدهد همسایه در اسلام از حرمت ویژهای برخوردار است و همین «حرمت همسایگی و همنشینی» یکی از اصول اساسی و اختصاصی در اخلاق همسایگی است که پایه بایدها و نبایدهای اخلاقی و رفتاری در مناسبات همسایهها با یکدیگر است.
در این آموزهها جایگاه همسایه و احسان به او در ردیف توحید قرار گرفته است و این نشان میدهد که بیتوجّهی به امنیت و آسایش همسایگان، شایسته نیست و ممکن است این بیحُرمتی و بیتوجهی، موجبات ناباروری ایمان را در دل انسان
