میکنند، فرا گرفته میشود. از نظر وی، این گونه همنشینیها تعیین کنندهٔ رفتار انحرافی فرد هستند.
علی علیه السلام در این باره، سخنان مهمی دارند که در بندهای ذیل بدانها میپردازیم:
الف. همنشین، معیار سنجش شخصیت انسان
اهمیت دوست و همنشین تا بدان جاست که علی علیه السلام آن را «اساس ارزیابی شخصیت انسان» میداند. از این رو، ایشان ضمن توصیه به برحذر بودن از دوستی با افراد خلافکار و نادان، قاعدهای را ذکر میفرماید، و در آن، مقیاس و میزان سنجش شخصیت هر کس را به دوستانی که برگزیده است و با آنان آمد و شد دارد، بر میگردانند.
ایشان میفرماید:
... وَ احذَر صَحَابَةَ (مُصاحَبَةَ) مَن یفیلُ رَأیهُ، وَ ینکَرُ عَمَلُهُ، فَاِنَّ الصّاحِبَ مُعتَبَرٌ بِصاحِبِهِ.۱
از دوستی با بیخردان و خلافکاران بپرهیز؛ به درستی که مقیاس سنجش شخصیت هر کس، دوستان و یاران اوست.
یعنی اگر انسان با افراد درستکار همنشینی داشته باشد، گویای آناند که او فردی نیک و قابل اطمینان است؛ و چنانچه با افراد پست و نادرست رفاقت داشته باشد، بیانگر آن است که وی نیز همانند آنان فردی نادرست است.۲