اثبات اصالت و وجوب اعتقاد به «عذاب قبر» که در قرآن بدان اشارهاي نشده است، مجبور شد اهمّيّت ديني حديث را به تفصيل بررسي کند، چراکه تنها در احاديث از اين مفهوم آخرتي سخن گفته شده است. در پايان، وي سخن خود در باب «دو گونه وحي» را چنين به پايان ميرساند. «اين يکي از آموزههاي اساسي است که همة مسلمانان واقعي بر آن اجماع دارند و تنها کساني که نميتوان مسلمانشان دانست اين حقيقت را انکار ميکنند. پيامبر صلي الله عليه و آله خود فرمود کتاب و چيزي همانند آن به من داده شده است. وإنّي أوتِيتُ الکتَابَ ومِثلَهُ معه».۱ ميبينيم ابنعبدالبرّ اصطلاح «اجماع الامة» را براي اعتقاد به «دو گونه وحي» به کار ميبرد.
به هر حال آنچه ذکر شد، نفي قاطعانه هر گونه مصدر فقهي غير قرآني، شبيه به مثناة يهود در اسلام را اثبات ميکند و نشان ميدهد در مراحل نخستين تکوين اسلام، آهنگ پذيرش چنين عقيدهاي اصلاً وجود نداشته است.
