فصل دوم: الگوهايى از ياران سيّد الشهدا براى جوانان

كربلا در سال ۶۱ هجرى، عرصه مجاهدت حقْ‏باورانى بود كه دين حق را بر پا داشتند و همراهِ سروَر جوانان بهشت، حسين بن على عليهماالسلام، در برابر انبوهِ دين‏ستيزان، جان‏فشانى كردند. پيران، جوانان و كودكان نام‏آشنايى در اين حماسه ماندگار، جاودانه شدند كه متأسّفانه تاريخ‏نگاران، در ثبت سال‏روز ولادت و وقايع زندگى يكايك آنها دقيق نبوده‏اند و اكنون سنّ بسيارى از شهداى كربلا براى ما معلوم نيست ؛ ولى برخى از شهدا را چنين شناسانده‏اند: ابراهيم بن على، بيست ساله، جعفر بن عقيل، ۲۳ ساله، جعفر بن على، نوزده ساله، عبد اللّه‏ بن على، ۲۵ ساله، عبد اللّه‏ بن مسلم، ۲۶ ساله، عثمان بن على، ۲۱ ساله، على اكبر، ۲۸ ساله، محمّد بن على، ۲۲ ساله، محمّد بن ابى سعيد بن عقيل، ۲۷ ساله، و محمّد بن مسلم بن عقيل، ۲۷ ساله. افزون بر اينان، نوجوانانى مانند قاسم بن الحسن و ديگران نيز در شمار شهداى كربلا هستند كه در سنين سيزده تا نوزده سالگى به شهادت رسيده‏اند.

در اين فصل، تنها با زندگى‏نامه برخى از جوانانِ نام‏آور

و فساد نشد. سپس شخص گرفتار و بلا زده‏اى را مى‏آورند كه بر اثر آن به فتنه و گم‏راهى درافتاده است. او مى‏گويد: پروردگارا! مرا به سختى گرفتار و مبتلا كردى تا اين كه به فتنه و تباهى درافتادم. پس ايّوب عليه‏السلام را مى‏آورند و به آن مرد گفته مى‏شود: آيا رنج و بلاى تو سخت‏تر بود يا رنج و بلاى اين؟ او هم به رنج و بلا درافتاد اما دستخوش فتنه و تباهى نشد.^۱