مراحل زندگى از نگاه قرآن

قرآن كريم، مراحل زندگى انسان را از نظر توانمندى به سه دوره، تقسيم كرده است:

«اللّه‏ُ الَّذِى خَلَقَكُم مِن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفا وَشَيْبَةً يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ وَهُوَ الْعَلِيمُ الْقَدِيرُ.^۱

خدا، همان كسى است كه شما را آفريد، در حالى كه ناتوان بوديد. آن گاه، پس از ناتوانى قوت بخشيد و سپس، بعد از توانمندى، ناتوانى [و پيرى] قرار داد. او هر چه بخواهد مى‏آفريند، و هم اوست داناى توانا».

دوران‏هاى سه گانه زندگى، در آيه‏اى ديگر، چنين آمده است:

«ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخا.^۲

سپس شما را به صورت نوزادى [از شكم مادر] بيرون مى‏فرستد، تا به كمال نيرومندى خود برسيد، سپس تا پير شويد».

دوران جوانى، همان دوران قوّت و كمال نيرومندى است و تا هر زمان كه توانمندى انسان تداوم داشته باشد، جوان خواهد بود. نكته بسيار جالب توجه اين كه اسلام، در رهنمودهاى حكيمانه خود، رمز تداوم جوانىِ جان و انديشه را به جامعه بشر، عرضه كرده است.

رمز تداوم جوانىِ جان

يكى از برجسته ترين آثار جوانى، شادابى و نشاط است. از نظر

درآمد

بهار زندگى، گوشه‏اى از رهنمودهاى حكيمانه اسلام براى بهره‏بردارى بهتر از فرصت گران‏بهاى جوانى است. نخست ببينيم «جوان» به چه معناست؟

تعريف «جوانى»

واژه «جوان» يا «بُرنا»، به معناى هر چيزى است كه از عمر آن، چندان نگذشته باشد؛^۱ با توجه به اين كه در باره آغاز و انجام دوره جوانى تعريف دقيقى در دست نيست^۲ مى‏توان گفت: جوانى دوران رشد، شكوفايى، شادابى و گرمى زندگى است. بر اين اساس، تعريف دوران جوانى ممكن است در زمان‏هاى مختلف و يا نسبت به افراد مختلف، متفاوت باشد و بدين سان، اختلاف نظر در تعيين محدوده دوران جوانى نيز قابل توجيه خواهد بود.