سبب نذر، سوگند، طلاق غير رجعي و... در قرآن و سنت نبوي وجود دارد؛ از نمونههاي قرآني تحريم با اسباب شرعي ميتوان به تحريم خوردن گوشت شتر از سوي اسرائيل علیه السلام به سبب نذر در آيه (مَا حَرَّمَ إِسْرَائِيلُ عَلَى نَفْسِهِ مِن قَبْلِ أَن تُنَزَّلَ التَّوْرَاةُ)۱ و تحريم خوردن عسل يا نزديكي با يكي از همسران از سوی پيامبر اسلام صلی الله علیه و آله در آيه (يا أيهَا النَّبی لِمَ تُحَرِّمُ ما احَلَّ اللَّهُ لَكَ)۲ به سبب سوگند اشاره كرد؛۳ همچنين زن در شرايطي با انجام طلاق، گاه به طور موقت و گاه تا ابد بر همسر سابق خود حرام ميشود.
اعتبار تحريمي اسباب شرعي نذر، سوگند، طلاق و... نیز، از سوي شارع اسلامي اعلام شده است؛ البته از منظر كلامي، حرام نمودن برخي از همسران يا تحريم برخي از لذت‌ها، با سبب يا بدون سبب، امر قبيحي نبوده و در شمار گناهان نيست؛۴ در شرع اسلامي تحريم به سبب نذر قابل تحقق نیست و اين رخصتي است که خداوند به امت اسلامي داده است؛۵ برخي نيز تحريم با نذر را براي افرادي غير از انبيا و اوصيا در اسلام جايز ندانسته‌اند؛۶ اما تحريم با سوگند موضوعی اختلافي است: برخي بر اين راي هستند كه چيزي بر انسان حرام نميشود جز اينکه بر ترک آن سوگند بخورد؛۷ گروهی ديگر نیز با استناد به آيه (لايواخذكم الله
1.. آل عمران: ۹۳.
2.. تحریم: ۱: «اى پيامبر! چرا براى خشنودى همسرانت، آنچه را خدا براى تو حلال گردانيده حرام مىکنى؟».
3.. مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷.
4.. تنزيه الانبياء، ص۱۶۸.
5.. احكام القرآن، ج۱، ص۲۸۳.
6.. فقه القرآن، ج۲، ص۲۷۵.
7.. مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۸.
