15
آموزۀ أمر بین أمرین در ‌اندیشۀ امامیۀ نخستین

اخذ مبانی از امامان علیهم السلام به تبیین این نظریه پرداخته و تلاش گسترده‌ای در این حوزه داشتند. در نتیجه، تئوری‌ها و تحلیل‌های مختلفی پیرامون هر یک از مبانی این نظریه و در راستای تبیین و تحلیل نظریه أمر بین أمرین، از سوی متکلمان امامیه در طول سده‌های دوم تا چهارم ابراز شد که با وجود اختلافات جزیی، در اصولی مشترک و همه در یک راستا قرار می‌گرفتند. اما در کشاکش دو قطب رقیب، مبانی ‌اندیشه امامیه به درستی تبیین و فهم نشد و امامیه نخستین در تاریخ اندیشه، متهم به جبرگرایی گردید. از سوی دیگر وجود خوانش‌های متعدد و گاه متعارض از این نظریه، حقیقت این نظریه را با ابهامی تاریخی مواجه کرده است. امامیه در طول دوره‌های مختلف تاریخی و در همه مدارس فکری با گرایش‌های گوناگون، أمر بین أمرین را شعار خود قرار داده و - به عنوان اصلی تغییرناپذیر - در تلاش برای فهم و تبیین این نظریه بوده است. اما در راستای تبیین و تحلیل این نظریه، دیدگاه‌های متفاوتی مطرح شده است که در برخی تفسیرهای ارائه شده از نظریه أمر بین أمرین با گرایش به نظریه‌های رقیب، ماهیت این نظریه را تغییر داده و در نهایت نتیجه‌ای متمایل به جبر یا تفویض ارائه کرده است. اکنون دفع این اتهام تاریخی و نیز شناخت راه حل صحیح مسئله و تفسیر درست از نظریه أمر بین أمرین، در گرو شناخت تاریخیِ چرایی و چگونگی پیدایش مسئله و پاسخ‌های تاریخی به این پرسش الهیاتی است.

دیدگاه امامیه نخستین تا پیش از نفوذ و گسترش ‌اندیشه اعتزالی، نزدیک‌تر به دیدگاه اهل بیت علیهم السلام بوده است. از این‌رو، در این پژوهش تلاش شده با بازخوانی این نظریه در بین امامیه نخستین و مقایسه دیدگاه ایشان با بزرگ‌ترین دیدگاه‌های رقیب در آن عصر - یعنی اصحاب حدیث و معتزله - امتیازات این نظریه در پاسخ‌گویی به مشکل جبر و اختیار و زوایای مخفی تقریر اندیشمندان متقدم امامیه آشکار شود.

روشن است که این پژوهش، رویکردی تاریخ کلامی دارد و به بررسی یکی از


آموزۀ أمر بین أمرین در ‌اندیشۀ امامیۀ نخستین
14

تبلیغ و منتشر کرد. از سوی دیگر، انسان خود را مختار و دارای اراده‌ای آزاد می‌یابد؛ اصل تکلیف و ثواب و عقاب در شرایع آسمانی نیز مسئولیت افعال را بر عهده انسان گذاشته، فعل را تحت اراده و اختیار انسان معرفی می‌کند. از همین روی - این پرسش‌ها - از آغاز در بین اندیشمندان اسلامی مطرح شد که حقیقتاً چه نسبتی میان ‌اراده خدا و اراده انسان وجود دارد؟ آیا افعال ارادی انسان نیز متعلق ‌اراده خداست و مطابق با تقدیر پیشین واقع خواهد شد؟ اگر انسان، آزادی اراده دارد و حقیقتاً نسبت به انجام یا عدم انجام فعلی اراده می‌کند، چطور می‌توان آن فعل را متعلق ‌اراده خداوند نیز دانست؟ و در صورت تعارض دو اراده، کدام اراده مؤثر است و سبب وقوع فعل می‌شود؟ آیا به راستی می‌توان خداوند را مرید دانست و به اراده آزاد و بی‌قید الهی معتقد بود و همچنان انسان را مسئول اعمال و رفتار خویش معرفی کرد؟

در این کشاکش، جریان‌های مختلف کلامی و اندیشمندان بزرگ اسلامی تئوری‌های متفاوتی را مطرح نموده‌ و یکی از بزرگ‌ترین نزاع‌های کلامی میان فرق مختلف اسلامی پدید آمد. گروهی با تکیه بر همین ظواهر به جبر گراییدند و گروهی در مقابل، برای تأمین حریت انسان و تأکید بر نظام تکلیف، با محدود کردن اراده و فاعلیت حق‌تعالی نظریه‌ای ارائه کردند که نتیجه‌ای جز تفویض نداشت. اصحاب حدیث، با تمسک به ظواهر آیات و روایات در مباحثی چون اراده، مشیّت، قضا و قدر، شمولیت ‌اراده خدا و توحید در فاعلیت و خالقیت را پذیرفته و در مقابل، فاعلیت انسان را محدود و بی‌تأثیر دانستند. اما معتزلیان بر پایه ادله عقلی و با اتکا به بخش‌های دیگری از منابع وحیانی، با مقید ساختن اراده الهی، آزادی اراده و فاعلیت حقیقی در انسان را تأکید می‌کردند. در این میان نظریه «أمر بین أمرین» به عنوان راه برون رفت از این مشکل تاریخی از سوی اهل بیت علیهم السلام ارائه ‌شد. در این نظریه هم جبر و هم تفویض، با هر قرائتی نفی و «أمر بین أمرین» بر پایه مقدمات و مبانی مورد پذیرشِ همگان تبیین شد. متکلمان نخستین امامیه با

  • نام منبع :
    آموزۀ أمر بین أمرین در ‌اندیشۀ امامیۀ نخستین
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1398
    نوبت چاپ :
    اول
    شمارگان :
    500
تعداد بازدید : 3089
صفحه از 230
پرینت  ارسال به