ج ـ افراد رويگردان از جامعه اسلامى

۱۴۹.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: هركه از اجتماع مسلمانان رويگردان شود، بر مسلمانان، غيبتش لازم است، و عدالتش در ميان آنان، ساقط مى‏شود و دورى از او واجب مى‏گردد.^۱

۷ / ۴

آنان كه شايسته دوستى نيستند

الف ـ افراد شرور و بدكار

۱۵۰.امام على عليه‏السلام: دوستِ افراد شرور، همچون مسافر درياست كه اگر از غرق شدن هم ايمن ماند، از ترس، ايمن نيست.^۲

۱۵۱.امام جواد عليه‏السلام: از همنشينى با آدم بدكار بپرهيز، كه چون شمشيرِ برهنه است ؛ منظره‏اش نيكو و اثر (زخم) آن زشت است.^۳

۱۵۲.امام سجاد عليه‏السلام: از مصاحبت با معصيتكاران، يارى ستمگران و همنشينى فاسقان، بپرهيزيد. از فتنه‏شان برحذر باشيد و از عرصه‏شان دورى كنيد.^۴

چنين كند، با خداوند، هيچ پيوندى ندارد، مگر آن كه از آنان پروا كنيد ؛ و خداوند، شما را از [كيفر]خودش برحذر مى‏دارد كه بازگشت به سوى اوست».

حديث

۱۴۷.امام على عليه‏السلام: مبادا كه دشمنان خدا را دوست بدارى و يا دوستى‏ات را براى غير دوستان خدا، خالص گردانى ؛ زيرا هركه مردمى را دوست بدارد، با آنان محشور خواهد شد.^۱

ب ـ ستمكاران

قرآن

«وَ لاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ مَا لَكُم مِّن دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَآءَ ثُمَّ لاَ تُنصَرُونَ.^۲

به ستمكاران، تكيه نكنيد كه آتش شما را مى‏سوزاند و در برابر خدا، شما را دوستانى نخواهد بود، و آن‏گاه، يارى نخواهيد شد».

حديث

۱۴۸.امام صادق عليه‏السلام ـ در تفسير آيه «به ستمكاران، تكيه نكنيد كه آتش شما را مى‏سوزاند» ـ: مقصود، شخصى است كه نزد سلطانى (ستمكار) مى‏رود و به مقدارى كه سلطان، دستش را در كيسه‏اش مى‏كند تا به او عطايى بدهد، آرزومند زنده ماندنش است.^۳