۵ / ۲

آزمودن دوست

۸۰.امام جواد عليه‏السلام: هركه پيش از آزمودنِ [كسى] آسوده خاطر به او اطمينان كند، خود را در معرض هلاكت و عاقبت رنج آلود، قرار داده است.^۱

۵ / ۳

معيارهاى آزمودن دوست

۸۱.امام صادق عليه‏السلام: بر كسى از سرِ شناخت، عنوان دوست مگذار، تا آن كه او را به سه چيز بيازمايى: او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم، او را از حق به سوى باطل مى‏برد؟ و به نزد درهم و دينار (در امور مالى) ؛ و تا آن كه با او همسفر شوى.^۲

۸۲.امام صادق عليه‏السلام: دوست، به سه‏خصلتْ سنجيده‏مى‏شود. پس اگر از آنها سرافراز بيرون آمد، دوستى است يكرنگ و باصفا، و گرنه دوست دوران آسايش است، نه سختى: اين كه از او مالى‏بخواهى، يا او را بر مالى امين گردانى، و يا او را در كارى ناخوشايند، شريك سازى.^۳

فصل پنجم: گزينش دوست

۵ / ۱

اهميّت گزينش دوست

۷۷.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: انسان، به دينِ دوست و همنشين خويش است.^۱

۷۸.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: مردم را با دوستانشان بيازماييد ؛ زيرا كه انسان [از نظر اخلاقى و عملى]، مجذوب كسى مى‏شود كه از او خوشش مى‏آيد.^۲

۷۹.امام على عليه‏السلام: رفيقِ انسان، نشانه عقل اوست.^۳