۲۷. امام على عليه‏السلام: بسيار سرزنش مكن ؛ زيرا كينه به بار مى‏آورد و به دشمنى مى‏انجامد و زيادى آن، از بى‏ادبى است.^۱

۲۸.امام صادق عليه‏السلام: سه چيز، دشمنى به بار مى‏آورد: نفاق، ستمگرى و خودپسندى.^۲

۲ / ۵

زيان‏هاى قهر كردن

۲۹.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: نمازهاى سه تن، يك وجب نيز فراتر از سرهايشان نمى‏رود! [و پذيرفته نمى‏گردد]!: كسى كه پيشواى مردمى گردد، حال آن كه او را ناخوش مى‏دارند ؛ زنى كه شوهرش از او خشمگين باشد ؛ و دو برادر [دينى]كه از يكديگر بريده‏اند.^۳

۳۰.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ـ در سفارش به ابوذر ـ: اى ابوذر! از قهر با برادر مؤمنت بپرهيز كه با قهر كردن، عملِ [صالح]پذيرفته نمى‏شود.^۴

۳۱.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: اى ابوذر ! اعمال هر هفته اهل دنيا در روزهاى

۲ / ۴

عوامل دشمنى

قرآن

«يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَ يَسْخَرْ قَوْمٌ مِّن قَوْمٍ عَسَى أَن يَكُونُواْ خَيْرًا مِّنْهُمْ وَ لاَ نِسَآءٌ مِّن نِّسَآء عَسَى أَن يَكُنَّ خَيْرًا مِّنْهُنَّ وَ لاَ تَلْمِزُواْ أَنفُسَكُمْ وَ لاَ تَنَابَزُواْ بِالْأَلْقَبِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الاْءِيمَنِ وَ مَن لَّمْ يَتُبْ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الظَّلِمُونَ.^۱

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! نبايد گروهى از مردان شما گروه ديگر را مسخره كنند. شايد آنها از اينها بهتر باشند! و نه زنانى زنان ديگر را. شايد آنان بهتر از اينان باشند؛ و يكديگر را مورد طعن و عيبجويى قرار ندهيد و با القاب زشت و ناپسند يكديگر را ياد نكنيد. بسيار بد است كه بر كسى پس از ايمان، نام كفرآميز بگذاريد؛ و آنها كه توبه نكنند، ظالم و ستمگرند!».

حديث

۲۶.امام باقر عليه‏السلام: شيطان، همچنان به ايجاد دشمنى ميان مؤمنان مى‏پردازد تا آن كه يكى از آنان از دين خود بازگردد و چون [افسونش كارگر گشت و]چنين كردند، به پشت مى‏افتد و دراز مى‏كشد و سپس مى‏گويد: «پيروز شدم». پس خداوند، رحمت كند كسى را كه ميان دو تن از دوستان ما الفت برقرار كند. اى گروه مؤمنان ! با يكديگر الفت بگيريد و به هم مهربانى كنيد.^۲