او بر تو نعمتى دارد ؛ امّا مبادا كه اين كار را نابجا انجام دهى و يا در مورد نااهلش به كار برى.۱
۲۲.امام صادق عليهالسلام: تا هنگامى كه دو مسلمان از يكديگر بريدهاند، شيطان، همواره شادمان است و چون آن دو يكديگر را ديدار كنند، زانوانش [از ترس] به يكديگر مىخورد و [گويا] اعضايش از يكديگر جدا مىشود و بانگ مىزند: واى بر من، چهسان هلاك شدم؟!۲
۲۳.الكافىـ به نقل از مُفَضَّل ـ: شنيدم كه امام صادق عليهالسلام مىفرمود: «هرگاه دو تَن از يكديگر بِبُرند، يكى از آن دو، سزاوار دورى [از رحمت خدا] و لعنت مىشود و چه بسا كه هر دوىِ آنان مستحقّ لعنت شوند».
مُعتِّب به ايشان گفت: خدا مرا قربانت كند ! اين يك [كه از برادرش بريده است]، ستمكار است. اما ستمديده چه گناهى دارد ؟
فرمود: «زيرا برادرش را به پيوند فرا نمىخواند و سخن [ناخوشايند]او را نشنيده نمىگيرد. شنيدم پدرم مىگفت: هرگاه دو تن نزاع كنند و يكى ديگرى را مغلوب اقتدار خود سازد،
1.. اِحمِل نَفسَكَ مِن أخيكَ عِندَ صَرمِهِ عَلَى الصِّلَةِ ، وعِندَ صُدودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَالمُقارَبَةِ ، وعِندَ جُمودِهِ عَلَى البَذلِ ، وعِندَ تَباعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ ، وعِندَ شِدَّتِهِ عَلَى اللّينِ ، وعِندَ جُرمِهِ عَلَى العُذرِ ، حَتّى كَأَنَّكَ لَهُ عَبدٌ وكَأَنَّهُ ذو نِعمَةٍ عَلَيكَ . وإيّاكَ أن تَضَعَ ذلِكَ في غَيرِ مَوضِعِهِ ، أو أن تَفعَلَهُ بِغَيرِ أهلِهِ نهج البلاغة : نامه ۳۱ .
2.. لا يَزالُ إبليسُ فَرِحا مَا اهتَجَرَ المُسلِمانِ ، فَإِذَا التَقَيَا اصطَكَّت رُكبَتاهُ ، وتَخَلَّعَت أوصالُهُ ، ونادى : يا وَيلَهُ ، ما لَقِيَ مِنَ الثُّبورِ؟! الكافى : ج ۲ ص ۳۴۶ ح ۷ .
