فصل دوم: دشمنى با يكديگر

۲ / ۱

هشدار نسبت به دشمنى با يكديگر

۱۵.الزهد ابن مبارك ـ به نقل از سعيد بن مُسيَّب ـ: پيامبر خدا فرمود: «هان ! شما را از چيزى كه بهتر از نماز و روزه بسيار است، خبر دهم ؟».
گفتند: آرى ! اى پيامبر خدا.
فرمود: «آشتى ميان افراد. از دشمنى بپرهيزيد، كه زداينده [ايمان]است.^۱

۱۶.رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: هان ! دشمنى با يكديگر، زداينده است.

۹. امام صادق عليه‏السلام: هر كس به افزايش شمار برادرانْ رغبت نشان ندهد، دچار زيان مى‏شود.^۱

۱۰.لقمان ـ به پسرش ـ: پسركم ! هزار دوست بگير، حال آن كه هزار [دوست]نيز اندك است، و يك دشمن هم مگير كه يكى نيز بسيار است.^۲

۱ / ۳

فراق دوستان

۱۱.امام على عليه‏السلام: كسى كه از دوستانش جدا شده باشد، زندگى ندارد.^۳

۱۲.امام على عليه‏السلام: سه چيز، سوزنده و كُشنده است: فقرِ پس از دولتمندى، خوارى پس از عزّت و از دست دادن دوستان.^۴

۱۳.امام على عليه‏السلام: غريب، كسى است كه دوستى ندارد.^۵

۱۴.امام على عليه‏السلام ـ در حكمت‏هاى منسوب به ايشان ـ: افراد شريف را با هجران، كيفر مى‏دهند، نه با حرمان [از عطا].^۶