مى‏بردند [مى‏گفتند]: پروردگارا ! از ما بپذير كه به راستى، تو شنواى دانايى. و اى خداوندگار ما ! ما دو را سر در فرمانِ خودت قرار ده و از نسل ما نيز امّتى را فرمان‏بردار خود گردان، و آداب دينىِ ما را به ما بنمايان و توبه ما را بپذير كه همانا تو، توبه‏پذير مهربانى».

۱۴۷.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: دعاى پدر براى فرزندش، همانند دعاى پيامبر براى امّتش است.^۱

حديث

۱۴۵.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: آدمى، پدر و مادرش از دنيا مى‏روند، در حالى كه با آن دو، بدرفتارى كرده است ؛ ولى بعد از مرگشان براى آنها دعا مى‏كند و خداوند، او را از نيكوكارانِ به پدر و مادر مى‏نويسد.^۱

۱۴۶.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: آن گاه كه خداوند عز و جل، بنده درستكار را يك درجه در بهشت، بالا مى‏بَرد، بنده مى‏گويد: پروردگارا ! به چه سبب، اين درجه به من داده شد؟
خداوند مى‏فرمايد: «به سبب آمرزش‏خواهى فرزندت براى تو».^۲

۷ / ۳

دعا براى فرزندان

قرآن

«وَ إِذْ يَرْفَعُ إِبْرَ هِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَ إِسْمَعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ * رَبَّنَا وَ اجْعَلْنَا مُسْلِمَيْنِ لَكَ وَ مِن ذُرِّيَّتِنَا أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّكَ وَ أَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَ تُبْ عَلَيْنا إِنَّكَ أَنتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ.^۳

و آن گاه كه ابراهيم و اسماعيل، پايه‏هاى خانه [كعبه] را بالا